Έμφαση σε νέες τεχνολογίες και επιλογές που θα διευκολύνουν τις διαδικασίες προς τη μείωση των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου και τον στόχο τους να επιτύχουν μηδενικό ισοζύγιο άνθρακα, δίνουν ολοένα και περισσότερες χώρες.

Οι περισσότεροι βιομηχανικοί τομείς θα μπορούσαν να μειώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου (GHG) κατά 85% με την υιοθέτηση τεχνολογιών όπως η δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα (CCS) και η μετάβαση σε υδρογόνο ή βιομάζα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Joule.

Η CCS είναι μια τεχνολογία μετριασμού της κλιματικής αλλαγής που δεσμεύει το διοξείδιο του άνθρακα από σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και άλλες βιομηχανικές διεργασίες, το οποίο αντί να εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα μεταφέρεται σε έναν χώρο αποθήκευσης.

Υδρογόνο και βιομάζα

Αποτελεσματική θεωρείται και η μετάβαση σε καύσιμα με χαμηλές εκπομπές άνθρακα, όπως το υδρογόνο (πράσινο και μπλε υδρογόνο) και η βιομάζα (απόβλητα και παρθένα βιομάζα και καύσιμα βιομάζας).

Το πράσινο υδρογόνο παράγεται με τη χρήση ενέργειας για τη διάσπαση του νερού σε υδρογόνο και οξυγόνο. Το μπλε υδρογόνο προέρχεται από το φυσικό αέριο.

Ο βιομηχανικός τομέας το 2022 αντιπροσώπευε το 38% και το 25% της παγκόσμιας κατανάλωσης ενέργειας και των άμεσων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, αντίστοιχα.

Ωστόσο, οι παγκόσμιες εκπομπές από αυτούς τους τομείς θα πρέπει να εξαλειφθούν εντελώς για να επιτευχθούν οι στόχοι της συμφωνίας του Παρισιού για τον περιορισμό της αύξησης της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου (°C) σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα.

Οι επιλογές απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές για τις βιομηχανίες είναι συχνά ειδικές για κάθε τομέα και διαδικασία. Αυτοί οι παράγοντες, σε συνδυασμό με τους μακροχρόνιους επενδυτικούς κύκλους, την υψηλή ενεργειακή χρήση, τα χαμηλά περιθώρια κέρδους και την έκθεση στο εμπόριο, καθιστούν δύσκολη τη μετάβαση.

Στην έκθεση αξιολογήθηκαν οι διαθέσιμες επιλογές μείωσης των εκπομπών για τομείς όπως ο σίδηρος και ο χάλυβας, τα χημικά, το τσιμέντο και ο ασβέστης, τα τρόφιμα και τα ποτά- ο χαρτοπολτός και το χαρτί, το γυαλί, το αλουμίνιο, η διύλιση και τα κεραμικά.

Επίσης, εξετάστηκε το επίπεδο τεχνολογικής ετοιμότητας (TRL), το οποίο μετρά την ωριμότητα της τεχνολογίας.

Στη συνέχεια, υπολογίστηκε το δυναμικό μείωσης των εκπομπών για τις πιο υποσχόμενες τεχνολογίες σε κάθε τομέα και προέκυψε ο μέσος όρος. Οι τεχνολογίες με μεσαία έως υψηλή ωριμότητα μπορούν να εξοικονομήσουν σχεδόν το 85% των εκπομπών κατά μέσο όρο στους περισσότερους βιομηχανικούς τομείς, επισημαίνεται στη μελέτη.

Οι ηλεκτρικές τεχνολογίες χαμηλής ωριμότητας, όπως οι ηλεκτρικοί ατμοπυρόλυσης που μπορούν να παράγουν πετροχημικά προϊόντα, μπορούν θεωρητικά να εξοικονομήσουν μεταξύ 40% και 100% των άμεσων εκπομπών του βιομηχανικού τομέα.

Η μελέτη εξέτασε τις λύσεις απαλλαγής από τον άνθρακα που είναι “τεχνικά εφικτές”, χωρίς, ωστόσο, να λάβει υπόψιν άλλα εμπόδια που σχετίζονται με κοινωνικά, οικονομικά ζητήματα ή θέματα υποδομών.

“Θέλαμε να είμαστε σαφείς ως προς το γεγονός ότι η εστίασή μας ήταν η τεχνική πλευρά της βιομηχανικής απεξάρτησης από τον άνθρακα. Υπάρχουν φυσικά πολλά άλλα εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν. Για παράδειγμα, εάν απαιτούνται τεχνολογίες δέσμευσης και αποθήκευσης διοξειδίου του άνθρακα, αλλά δεν υπάρχουν ακόμη οι κατάλληλες υποδομές για την υλοποίησή τους. Χρειάζεται ακόμη πολύ δουλειά που πρέπει να γίνει”, δήλωσε ο κ. Ahmed Gailani, ερευνητής στη Σχολή Χημικών Μηχανικών και Μηχανικών Διαδικασιών του Leeds και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.

Ο ίδιος δηλώνει στο Down To Earth: “Καταγράψαμε ορισμένες προκλήσεις, όπως το υψηλό κόστος των τεχνολογιών, η ανάγκη για επενδύσεις σε υποδομές, η δημόσια αποδοχή και η έλλειψη πολιτικής υποστήριξης. Επιδιώκουμε σε μία λεπτομερέστερη ανάλυση σχετική με το κόστος των επιλογών μείωσης και πώς αυτό μπορεί να επηρεάσει την εφαρμογή στον πραγματικό κόσμο”.