Η ανθεκτικότητα ενός παιδιού είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ανθεκτικότητα των γονιών του, όπως δείχνουν έρευνες δεκαετιών. Ωστόσο, το συμπέρασμα ότι οι γονείς πρέπει να δίνουν προτεραιότητα στη δική τους ευημερία μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με αυτό που η κοινωνία επιτάσσει, ότι δηλαδή οι γονεϊκές ανάγκες και κυρίως αυτές της μητέρας έρχονται σε “δεύτερη μοίρα”
Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που η Jennifer Breheny Wallace βραβευμένη δημοσιογράφος και συγγραφέας του “Never Enough: When Achievement Pressure Becomes Toxic – and What We Can For It”, έμαθε είναι ότι, όταν θυσιαζόμαστε, κινδυνεύουμε να χάσουμε αυτό που χρειάζονται περισσότερο τα παιδιά μας. Έναν ισχυρό και ανθεκτικό φροντιστή.
Όταν τα τρία μου παιδιά ήταν μικρά, πίστευα ότι το να είμαι καλή μαμά σήμαινε να αφιερώσω όλο μου τον χρόνο και τον εαυτό μου σε εκείνα. Καμία θυσία δεν ήταν πολύ μεγάλη.
Στην προσπάθειά μου να κάνω και να είμαι τα πάντα για τα παιδιά μου, συχνά παραμελούσα τις δικές μου ανάγκες, όπως ύπνο, διακοπές και χρόνο με φίλους. Αποδέχτηκα ότι το να ζεις σε κατάσταση άγχους ήταν απλώς το τίμημα της καλής γονικής μέριμνας.
Στη συνέχεια, όμως, πήρα συνεντεύξεις από εκατοντάδες οικογένειες και αρκετούς κορυφαίους ερευνητές για το βιβλίο μου.
Εδώ είναι τα βασικά πράγματα που θα ήθελα να γνώριζα νωρίτερα σχετικά με την οικοδόμηση της δικής μου ανθεκτικότητας ως γονέας:
Η ευημερία σας επηρεάζει την ευημερία του παιδιού σας
Όταν οι γονείς είναι συναισθηματικά ασταθείς, είναι δύσκολο να είναι ο υπομονετικός φροντιστής που χρειάζονται τα παιδιά του. Τότε είναι που μπορεί να εισχωρήσει κρυφά ο «εγγύς χωρισμός» – ένας όρος που χρησιμοποιούν οι ψυχολόγοι για να περιγράψουν την κατάσταση ενός γονέα που είναι σωματικά παρών αλλά συναισθηματικά μη διαθέσιμος λόγω στρες, κατάθλιψης ή εξουθένωσης.
Τα παιδιά μας είναι εξαιρετικά οξυδερκή. Αλλά μπορεί να παρερμηνεύσουν τις αποσπασμένες ή ευερέθιστες στιγμές μας ως σημάδια ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί τους. Όταν οι γονείς αγωνίζονται συναισθηματικά, τα παιδιά είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν και συναισθηματικές προκλήσεις, σύμφωνα με μελέτες.
Ακολουθούν μερικοί τρόποι για να ενισχύσετε την προσωπική σας ανθεκτικότητα ως γονέας:
Δώστε ονόματα στα συναισθήματα. Ρωτήστε τον εαυτό σας, «Πώς αισθάνομαι σήμερα;» Η ονομασία των συναισθημάτων είναι το πρώτο βήμα για τη διαχείρισή τους.
Εάν δυσκολεύεστε, απευθυνθείτε σε έναν φίλο για υποστήριξη. Όπως το θέτει ο ψυχίατρος Dr. Ned Hallowell, υποσχεθείτε στον εαυτό σας να «μην ανησυχείτε ποτέ μόνοι».
Μειώστε το στρες. Μόλις 15 λεπτά ησυχίας, με επίκεντρο την κάλυψη των δικών σας αναγκών, μπορούν να σας κάνουν να αισθάνεστε ανανεωμένοι. Παρατηρήστε τι σας ικανοποιεί και τι σας γεμίζει ψυχικά – μιλώντας με έναν φίλο, διαβάζοντας ένα βιβλίο, πίνοντας ένα φλιτζάνι τσάι, κάνοντας ένα αφρόλουτρο, ακούγοντας μια εφαρμογή διαλογισμού – και αφιερώστε χρόνο για να ασχοληθείτε με αυτό καθημερινά.
Ζητήστε επαγγελματική βοήθεια εάν χρειάζεται. Η θεραπεία ή η συμβουλευτική είναι μια επένδυση στην υγεία σας και της οικογένειάς σας.
Η ανθεκτικότητα δεν συμβαίνει στο κενό – χρειάζεστε άλλους να μοιραστούν το φορτίο
Όλοι γνωρίζουμε ότι για να ευδοκιμήσει ένας νέος χρειάζεται έναν εύρωστο ενήλικα στη ζωή του. Αλλά για να ευδοκιμήσουν οι εύρωστοι ενήλικες, χρειάζονται κι αυτοί με τη σειρά τους δυνατούς ενήλικες.
Ως νέος γονιός, πίστευα ότι έπρεπε να χειρίζομαι τα πάντα μόνη μου. Αλλά η ανατροφή των παιδιών είναι ένα ομαδικό άθλημα. Ο μύθος του «γονέα που τα κάνει όλα» είναι ο πιο γρήγορος δρόμος προς την απομόνωση και την εξουθένωση.
Το να στηρίζεσαι στους φίλους, την οικογένεια ή μια ομάδα υποστήριξης όχι μόνο μειώνει το φορτίο σου αλλά ενισχύει τη συναισθηματική σου υγεία. Έρευνες διαπίστωσαν ότι μόνο μία ώρα την εβδομάδα με υποστηρικτικά άτομα μπορεί να μειώσει το άγχος και να κάνει τους γονείς να αισθάνονται λιγότερο εξουθενωμένοι. Μην φοβάστε να δημιουργήσετε τη δική σας ομάδα.
Στείλτε μήνυμα σε μερικούς γονείς που νιώθετε κοντά και πείτε τους ότι θέλετε να δημιουργήσετε μία ομάδα υποστήριξης. Θα συναντιέστε μόνο μία ώρα την εβδομάδα για σύνδεση και ενθάρρυνση.
Εάν η συνεύρεση είναι δύσκολη με τα μικρά παιδιά, προγραμματίστε ένα εβδομαδιαίο Zoom όταν κοιμούνται. Ο τόπος ή το θέμα της συνάντησης δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι να προσφέρουν ο ένας στον άλλο συνεχή υποστήριξη.
Επιλέξτε τους ανθρώπους σας με σύνεση. Για να λειτουργήσει αυτή η ομάδα υποστήριξης, πρέπει να αισθάνεστε ασφαλείς. Βρείτε άτομα με τα οποία αισθάνεστε άνετα να είστε ανοιχτοί και που, σε αντάλλαγμα, είναι πρόθυμοι να είναι ανοιχτοί μαζί σας. Το κλειδί για να έχει αποτέλεσμα είναι να έχεις ανθρώπους στη ζωή σου που σε κάνουν να νιώθεις ότι τους βλέπεις και τους ακούς, όπως ακριβώς προσπαθείς να κάνεις για τα παιδιά σου.
