Η επαγγελματική εξουθένωση, γνωστή και ως εργασιακό burnout, αποτελεί μια κατάσταση που επηρεάζει σημαντικά την ψυχική, τη συναισθηματική, αλλά και τη σωματική υγεία. Ο όρος απόλυτα συνδεδεμένος με τον χώρο εργασίας επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο
με σημαντικές συνέπειες στην ποιότητα ζωής τους.
Η ιστορία που ακολουθεί περιγράφει την εμπειρία ενός εργαζόμενου που βίωσε εργασιακή εξουθένωση και το τρόπο που το αντιμετώπισε.
“Μετά από χρόνια εργασίας στο Λονδίνο σε ένα περιβάλλον με γρήγορους ρυθμούς σε μια δικηγορική εταιρεία, έφτασα στα όριά μου και κατέρρευσα. Παραιτήθηκα από την καλοπληρωμένη δουλειά μου και όταν έφτασα στο ναδίρ, αποφάσισα να κάνω μια δραστική αλλαγή και να μετακομίσω από το Λονδίνο.
Παραιτήθηκα για να δώσω προτεραιότητα στην ψυχική υγεία, καθώς μια μέρα, ξύπνησα νιώθοντας μοναξιά, εξάντληση και άγχος με τη ζωή μου να ορίζεται αποκλειστικά από την καριέρα μου.
Ήξερα ότι ήταν καιρός να κάνω κάτι γι’ αυτό, και έτσι εγκατέλειψα τη δικηγορική μου εταιρεία.
Το δυσκολότερο μέρος της παραίτησης δεν ήταν η αβεβαιότητα για το τι επιφύλασσε το μέλλον, αλλά το να εγκαταλείψω μια καλοπληρωμένη δουλειά, ειδικά στο Λονδίνο, όπου το κόστος ζωής είναι υψηλό. Αλλά από ένα σημείο και μετά, τα χρήματα δεν ήταν αρκετά για να με κρατήσουν εκεί.
Ξεκίνησα θεραπεία και ένα αυστηρό πρόγραμμα άσκησης. Έπρεπε να κάνω τον εαυτό μου πιο δυνατό και υγιή.
Δεν ήταν εύκολο, αλλά στο τέλος, αυτά τα πράγματα με ενδυνάμωσαν και μου έδωσαν τη διαύγεια που χρειαζόμουν για να τερματίσω την τοξική σχέση που είχα με τη δουλειά μου και να κάνω επιτέλους μια νέα αρχή κάπου αλλού.
Έπρεπε να φύγω από τη μεγάλη πόλη
Το να μείνω στο Λονδίνο δεν ήταν ποτέ επιλογή, ήταν πολύ ακριβό για να συντηρηθώ οικονομικά και πολύ χαοτικό για να μπορέσω να να βρω γαλήνη. Χρειαζόμουν τη φύση για να επανασυνδεθώ με τον εαυτό μου.
Μετά από κάποια έρευνα, ανακάλυψα το τέλειο μέρος. Eastbourne. Είναι μια μικρή παραθαλάσσια πόλη που συνδέεται με το Λονδίνο με απευθείας τρένο, με περισσότερο ήλιο από το υπόλοιπο Ηνωμένο Βασίλειο.
Μετακόμισα το συντομότερο δυνατό. Οι πρώτες εβδομάδες ήταν δύσκολες καθώς έπρεπε να προσαρμοστώ στις καθημερινές συνήθειες μιας μικρής πόλης. Η ζωή είναι αργή, με κάθε δυνατό τρόπο. Στην αρχή ήμουν απελπισμένη και ενοχλημένη, αλλά μετά από μερικές μέρες κατάλαβα ότι δεν υπήρχε λόγος να βιάζομαι. Τα πράγματα τα απολαμβάνεις καλύτερα όταν αφιερώνεις χρόνο για να τα αναλύσεις.
Ένα από τα πλεονεκτήματα στη ζωή της μικρής πόλης είναι η αίσθηση της κοινότητας. Όλοι στο Eastbourne γνωρίζονται μεταξύ τους και σε καλωσορίζουν σαν να είσαι οικογένεια. Εμπνευσμένη από αυτή την αίσθηση της κοινότητας, αποφάσισα να συμμετέχω ενεργά. Εντάχθηκα στον τοπικό σύλλογο κωπηλασίας και σε μια ομάδα εθελοντών.
Στον επαγγελματικό τομέα, βρήκα ισορροπία μεταξύ της επαγγελματικής και της προσωπικής μου ζωής. Κατάφερα να κερδίζω τα προς το ζην και παράλληλα να έχω χρόνο για τον εαυτό μου.
Η ισορροπία είναι αυτό που με κρατάει ευτυχισμένη και υγιή.
Είμαι ευτυχισμένη προς το παρόν
Γνωρίζω ότι τίποτα δεν είναι μόνιμο, οπότε δεν είμαι σίγουρη για πόσο καιρό θα παραμείνω σε αυτή τη μικρή πόλη.
Απλά ξέρω ότι ποτέ δεν ένιωσα καλύτερα σωματικά, πνευματικά και ψυχικά. Βρήκα γαλήνη και επίσης λίγο χρόνο για να αγκαλιάσω την καλλιτεχνική μου πλευρά. Δεν μου λείπει καθόλου η παλιά ζωή μου.
Αν και αυτή η ήρεμη διαβίωση στο Eastbourne μπορεί να μην διαρκέσει επ’ αόριστον, προς το παρόν, ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ.”
