Ως πολίτης με διπλή υπηκοότητα, αμερικανική και βρετανική, η Maisy Dewey πάντα ονειρευόταν να ζήσει στο Λονδίνο.

Η μητέρα της είναι Αμερικανίδα και ο πατέρας της γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λονδίνο. Οι γονείς της έζησαν μεταξύ Λονδίνου και ΗΠΑ πριν εγκατασταθούν τελικά στο Νιου Τζέρσεϊ, όπου και μεγάλωσε.

Η ίδια και οι αδελφές της πετούσαν τακτικά στην πρωτεύουσα της Αγγλίας κατά τη διάρκεια των σχολικών διαλειμμάτων και των καλοκαιρινών διακοπών για να επισκεφθούν τη γιαγιά τους, η οποία εξακολουθεί να ζει εκεί.

Το 2022, η 25χρονη και ο αρραβωνιαστικός της, Harrison Kent, ζούσαν στη Φιλαδέλφεια για δύο χρόνια. Να πώς αποφάσισαν να τολμήσουν το υπερατλαντικό ταξίδι.

«Θέλαμε να είμαστε λίγο πιο κοντά στις οικογένειές μας, αλλά πάντα του έλεγα ότι όποτε ήθελε να μετακομίσουμε στο Λονδίνο, είμαι μέσα.

Περίπου την εποχή αυτής της συζήτησης, ο Kent άρχισε να ερευνά σχολές για να πάρει το μεταπτυχιακό του στο σχεδιασμό επίπλων.

Τον Νοέμβριο του 2022 έγινε δεκτός στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα των ονείρων του, το Kingston University Masters of Product & Furniture Design, στο Λονδίνο, και έτσι αποφασίσαμε να κάνουμε τη μεγάλη αλλαγή.

Ήταν ένα από εκείνα τα πράγματα που ξέραμε ότι αν δεν το κάνουμε τώρα, δεν θα το κάναμε ποτέ. Είναι τέτοιο προνόμιο να έχεις πολλαπλά διαβατήρια και δεν ήθελα να τελειώσει η δεκαετία των 20 και να μην έχω ζήσει ποτέ πραγματικά στο Ηνωμένο Βασίλειο με πλήρη απασχόληση.

Έως τον Αύγουστο του 2023 πουλήσαμε σχεδόν όλα τα υπάρχοντά μας, συγκεντρώνοντας περίπου 3.000 δολάρια για να χρηματοδοτήσουμε τη μετακόμισή μας. Ήταν ωραίο που το ξέραμε τόσο νωρίς, γιατί είχαμε πολύ χρόνο για να το κάνουμε σωστά.

Αλλά το να βρούμε το τέλειο σπίτι στο Λονδίνο, ενώ ζούσαμε ακόμα στη Φιλαδέλφεια, ήταν πιο δύσκολο από το αναμενόμενο.

Με τη μετακόμισή μας να πλησιάζει αποφασίσαμε να κάνουμε μια βραχυπρόθεσμη ενοικίαση και να συνεχίσουμε την αναζήτηση μιας πιο μόνιμης διαμονής στο Λονδίνο.

Μετά από αρκετούς μήνες αναζήτησης, θεωρήσαμε ότι βρήκαμε το τέλειο σπίτι. Όμως λίγο πριν το δούμε, ο μεσίτης μας ενημέρωσε ότι είχε παραχωρηθεί.

Την ίδια στιγμή μας πρότεινε να δούμε μία επιλογή κοντά στο νερό. Όταν τον ενημερώσαμε ότι ένα παραλιακό ακίνητο ήταν πιθανότατα εκτός του προϋπολογισμού μας, εκείνος διευκρίνισε ότι ήταν μέσα στο νερό, όχι πάνω σε αυτό. Σύντομα, βρεθήκαμε να ξεναγούμαστε σε ένα αγκυροβολημένο σκάφος.

Αν και επιφυλακτικοί σχετικά με το να ζήσουμε σε ένα σκάφος, ειδικά ως ιδιοκτήτες ενός δίχρονου Δαλματικού, του Kipper, κρατήσαμε την πόρτα ανοιχτή στο ενδεχόμενο.

Αμέσως συνειδητοποιήσαμε και οι δύο ότι ήταν καλύτερο από ό,τι περιμέναμε. Έχει ανακαινιστεί πρόσφατα, οπότε θα ήμασταν οι πρώτοι άνθρωποι που θα ζούσαν εκεί.

Το σκάφος μήκους 65 ποδών με το φαρδύ δοκάρι διαθέτει καθιστικό, δύο υπνοδωμάτια, πλήρες μπάνιο και κουζίνα.

Νιώθουμε σαν να ζούμε σε ένα παιδικό εικονογραφημένο βιβλίο. Προσθέτει ένα τόσο διασκεδαστικό στοιχείο στη ζωή. Είμαι ήδη τόσο μεγάλος σπιτόγατος και νιώθω ότι η ζωή στο σκάφος με έχει κάνει πραγματικά να νιώθω καλά.

Η διαβίωση σε ένα σκάφος συνεπάγεται και κάποιες ευθύνες, όπως η ανάγκη να γεμίζει η δεξαμενή νερού κάθε λίγες μέρες με νερό βρύσης που παρέχεται από την αποβάθρα.

Είναι ένας συμβιβασμός που αποδέχονται ευχαρίστως με αντάλλαγμα να ζουν κάπου με τόσο υπαίθριο χώρο όσο και εσωτερικό χώρο.

Μετά τη δουλειά, θα φέρω μια μικρή καρέκλα παραλίας στην κορυφή του σκάφους και θα κάτσω για να διαβάσω. Ένα άλλο προνόμιο της διαμονής στο σκάφος είναι η αίσθηση της κοινότητας και της συντροφικότητας μεταξύ των κατοίκων των άλλων σκαφών της περιοχής.

Νομίζω ότι οι πιο φιλικοί άνθρωποι σε όλο το Λονδίνο ζουν ακριβώς στην αποβάθρα μας. Πάντα συζητάμε με τους γείτονές μας και όλοι προσέχουν ο ένας τον άλλον.

Παρόλο που το ζευγάρι έζησε σε ένα σπίτι στη Φιλαδέλφεια πριν μετακομίσει στο Λονδίνο, η Dewey λέει ότι το πλωτό σπίτι είναι πιο ευρύχωρο και πιο ασφαλές από οποιοδήποτε άλλο μέρος έχει ζήσει στο παρελθόν.

Υπέγραψε μια διετή μίσθωση τον Νοέμβριο του 2023 με τιμή περίπου 2.200 δολάρια το μήνα. Το αρχικό κόστος περιελάμβανε μια προκαταβολή ασφαλείας λίγο πάνω από 2.500 δολάρια.

Ζουν στο σκάφος για πάνω από έξι μήνες και δεν προβλέπεται να φεύγουν σύντομα.