Οι περισσότεροι όταν ξεκινούν μια νέα δουλειά, πέφτουν… με τα μούτρα, θέλοντας να αποδείξουν, ότι αξίζουν μέχρι και το τελευταίο cent της αμοιβής τους, ενώ προσπαθούν ακόμη να κερδίσουν μια ευνοϊκή στάση από τον ανώτερό τους ή την παραδοχή από τους συναδέλφους τους.
Μια νέα τάση ωστόσο, διαγράφεται στον ορίζοντα και αυτή σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι η εξής: Είναι καλύτερο να προσπαθείς να είσαι μεταξύ των κορυφαίων στον χώρο εργασίας παρά να είσαι ο καλύτερος.
Όπως θεωρούν λοιπόν, αλλαγή αυτής της νοοτροπίας μπορεί να βοηθήσει τους εργοδότες στις δουλειές να δημιουργήσουν πιο εφικτά σημεία αναφοράς στον χώρο εργασίας για τους υπαλλήλους τους, αντί να εντείνει τον ανταγωνισμό μεταξύ των συναδέλφων.
«Το να θέτουμε στους ανθρώπους τον στόχο “να πετύχουν” και να τους δίνουμε μια λίστα επιτευγμάτων, διασφάλιζε ότι ένιωθαν… ικανοποίηση από την πώληση», λέει ο Walters, αντιπρόεδρος της AT&T. Ισχυρίζεται επίσης, ότι το έχει βιώσει αυτό στη δική του καριέρα, αν και παραδέχεται ότι, ως μονάδα, τηρούσε περισσότερο μια νοοτροπία «καλύτερης απόδοσης».
Συνειδητοποίησε λοιπόν, ότι αυτή η στάση δεν λειτούργησε όταν προσπαθούσε να βελτιώσει την απόδοση της ομάδας της οποίας ηγούταν. Το σημείο καμπής ήρθε το 2011, όταν ο Walters ήταν διευθυντής διαχείρισης έργων, σχεδιασμού δικτύων και μηχανικής, και αυτή η νοοτροπία επηρέασε τις σχέσεις του με την ομάδα του.
«Ειλικρινά, είχα λιγότερη υπομονή και λιγότερο χρόνο που αφιέρωνα στη συναναστροφή με εκείνους που δεν θεωρούσα κορυφαίους», θυμάται. «Αυτό που αναγνώρισα ήταν ότι δεν αύξανα το μέσο επίπεδο απόδοσης των γύρω μου». Αφού άλλαξε το σκεπτικό του, λέει ότι η ομάδα κατάφερε να επιτύχει ένα καλύτερο αποτέλεσμα από ό,τι αρχικά είχε προβλεφθεί.
«Τα περισσότερα πράγματα επιτυγχάνονται μέσω μιας συλλογικής-ομαδικής προσπάθειας. Αντί να σκέφτομαι ότι θα μπορούσα να λύσω τα “παγκόσμια προβλήματα”, αναγνώρισα ότι ως ομάδα καταφέραμε να αρχίσουμε να βαδίζουμε προς την ίδια κατεύθυνση».
Άλλοι ειδικοί του χώρου προτείνουν μια παρόμοια προσέγγιση με αυτήν που υιοθέτησε ο Walters. Ο Simon Sinek για παράδειγμα (συγγραφέας best-seller) συμβουλεύει τους υπαλλήλους να μην ενδιαφέρονται πολύ για συγκεκριμένες διακρίσεις ή επιτεύγματα στον χώρο εργασίας. «Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα η έννοια “νίκη”» ισχυρίζεται ο Sinek. «Ναι, είναι καλό να έχεις στόχους. Δεν υπάρχει πρόβλημα με το να έχεις έναν στόχο. Μερικές φορές θα τους πετύχεις και μερικές φορές θα τους χάσεις. Το πιο σημαντικό είναι, ποια είναι η κινητήριος δύναμή σου;»
Ο ίδιος επίσης προτείνει την υιοθέτηση μιας «άπειρης νοοτροπίας», με την οποία εννοεί την εστίαση στην ολιστική, διαρκή βελτίωση. Τα επιτεύγματα στον χώρο εργασίας, όπως ένα βραβείο υπαλλήλου του μήνα, μπορεί να προκύψουν ούτως ή άλλως ως αποτέλεσμα, λέει.
Ο Walters έχει υιοθετήσει μια ανάλογη νοοτροπία. Προσπαθεί να κατατάσσει ημέρες, όπου επικεντρώνεται στη συνεχή βελτίωση κάθε μέρα στον χώρο εργασίας, όσο μικρή κι αν είναι. Το αποτέλεσμα της αύξησης αυτού θα οδηγήσει σε σημαντικές βελτιώσεις με την πάροδο του χρόνου, τονίζει, για να να ολοκληρώσει. «Είτε πρόκειται για μια μικρή είτε για μια μεγάλη πρόοδο, θα κοιτάξετε πίσω στην καριέρα σας 10 χρόνια αργότερα και θα νιώσετε δέος, για το πώς έχετε προχωρήσει».
