MENU

Με τι δε συμβιβάζονται οι Gen Zers στην εργασία τους

Πόσο σημαντική είναι η ψυχική υγεία

H Calli Nguyen, 24χρονη social media marketer από το Mπάτον Ρούζ του Λος Άντζελες περιγράφει το πώς βίωσε την απόλυσή της σε λιγότερο από μία εβδομάδα εργασίας.

Πεποίθησή της είναι ότι η ψυχική υγεία και ο σεβασμός των εργαζομένων στο χώρο εργασίας είναι σημαντικά. Επιπλέον τονίζει την απροθυμία της Gen Z να συμβιβαστεί με τοξικά εργασιακά περιβάλλοντα.

“Πριν ξεκινήσω ως διευθύντρια ψηφιακού μάρκετινγκ για ένα ιατρικό σπα, έδωσα στο αφεντικό μου το πλεονέκτημα της αμφιβολίας επειδή ήθελα απλώς μια δουλειά. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Τελικά, τα πάντα.

Ενώ έχω δουλέψει σε πολλές δουλειές, αυτός ο ρόλος του διευθυντή ήταν η πρώτη μου αμειβόμενη θέση πλήρους απασχόλησης στο ψηφιακό μάρκετινγκ. Την τρίτη ημέρα εργασίας, όταν έφυγα από το γραφείο μου για ένα γρήγορο διάλειμμα, απολύθηκα αμέσως. Για να είμαι δίκαιη, είδα τα σημάδια αλλά τα αγνόησα.

Διάβασα τις αρνητικές κριτικές του Glassdoor και του Google που άφησαν πρώην πελάτες και υπάλληλοι. Μία από αυτές ανέφερε ότι πέντε υπάλληλοι παραιτήθηκαν μέσα σε δύο εβδομάδες. Η κριτική υπογράμμιζε ότι οι εργοδότες δεν πρέπει να κακομεταχειρίζονται τους υπαλλήλους τους ανεξάρτητα από την ηλικία τους.

Επίσης, πριν καν ξεκινήσω τη δουλειά, συμφώνησα να αλλάξω τον ρόλο μου από συντονιστή εξυπηρέτησης πελατών σε διευθυντή ψηφιακού μάρκετινγκ, χωρίς να αλλάξει το ωρομίσθιό μου των 16 δολαρίων. Ωστόσο, αμέσως μετά την απόλυσή μου, ένιωσα αποτυχημένη.

Πλέον, αισθάνομαι ότι η απόλυσή μου μετά από μία εβδομάδα εργασίας ήταν ευλογία. Η εμπειρία με δίδαξε ότι δεν είναι κάθε ευκαιρία μια καλή ευκαιρία. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι η προστασία της ψυχικής μου υγείας και το να βλέπουν οι εργοδότες την αξία μου είναι πιο σημαντικό από το να κερδίζω χρήματα.

Το αφεντικό μου αρνήθηκε να ακούσει τη συμβουλή μου. Δεν πίστευα ότι ήταν μεγάλη υπόθεση το γεγονός ότι το πρώην αφεντικό μου ήθελε να αλλάξω κατεύθυνση στο μάρκετινγκ κοινωνικών μέσων μετά την αίτηση που έκανα στο Indeed για έναν ρόλο συντονιστή γραφείου. Άλλωστε, στο βιογραφικό μου ανέφερα τις δεξιότητές μου στο μάρκετινγκ κοινωνικών μέσων.

Αφού αποδέχτηκα τον νέο ρόλο τηλεφωνικά, ανυπομονούσα να “ακονίσω” τις δημιουργικές μου δεξιότητες βοηθώντας παράλληλα μια μικρή, ανεξάρτητη επιχείρηση να αναπτυχθεί και να αποκτήσει περισσότερους πελάτες. Αλλά πώς μπορώ να βοηθήσω κάποιον που αρνείται να ακούσει τις συμβουλές μου.

Το αφεντικό μου ήθελε το μάρκετινγκ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να προβάλλει φωτογραφίες αρχείου ελκυστικών γυναικών με παρωχημένες γραμματοσειρές. Της έδειξα τα αναλυτικά στοιχεία για τις αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με χαμηλή απόδοση και την ενημέρωσα ότι γνώριζα τους τρόπους να ανανεώσει την ηλεκτρονική της παρουσία για να κερδίσει περισσότερους πελάτες, αλλά αρνήθηκε να ακούσει οτιδήποτε είχα να της πω. Έτσι ακολούθησα το δημιουργικό της παράδειγμα – μέχρι που άρχισα να πιέζομαι από τις απαιτήσεις της.

Σοκαρίστηκα όταν ανακάλυψα ότι το αφεντικό μου ήθελε περισσότερα από αυτά που παρήγαγα. Την τρίτη μου μέρα, ξεκίνησα ένα έργο για να δημιουργήσω αναρτήσεις για τους λογαριασμούς της εταιρείας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να ερευνήσω τις ειδικές προσφορές των ανταγωνιστών της.

Παρουσίασα όλα όσα μου ζήτησε. Ενώ φαινόταν ευχαριστημένη με τις αναρτήσεις μου στα κοινωνικά δίκτυα και τις προσφορές που βρήκα, χρειαζόταν περισσότερα από μένα. Χωρίς προειδοποίηση, ρώτησε ποια προϊόντα χρησιμοποιούσαν τα άλλα ιατρικά ιαματικά λουτρά. Δεν ήξερα τίποτα για τα συγκεκριμένα προϊόντα στον κλάδο των ιατρικών σπα.

Δεν ήξερα καν τι ήθελε να ερευνήσω. Ποτέ δεν ανέφερε το επίπεδο των γνώσεών μου για τα προϊόντα στην αρχική μας συνέντευξη, ούτε μου ζήτησε κανείς να μάθω για τα προϊόντα των ανταγωνιστών όταν μου εξηγούσε το έργο.

Είπε ότι έπρεπε να ξέρω να ερευνήσω τα διάφορα προϊόντα που χρησιμοποιούν οι ανταγωνιστές μας. Στη συνέχεια, ξεκίνησε με έναν κατάλογο άλλων παραδοτέων που θα έπρεπε να είχα κάνει. Μετά από λίγα λεπτά, αισθάνθηκα ταραχή.

Η ψυχική υγεία και ο σεβασμός στην εργασία είναι υποχρεωτικά. Σηκώθηκα και της είπα ότι έπρεπε να κάνω ένα διάλειμμα. Έτσι, περπάτησα προς την μπροστινή πόρτα. Εκείνη προσπάθησε να με σταματήσει. Δεν ενέδωσα. Είχα ήδη ορκιστεί να μην επιτρέψω ποτέ σε κανέναν να μην με σέβεται στη δουλειά. Είπα: «Κυρία μου, με όλο το σεβασμό, πρέπει να βγω έξω και να πάρω μια ανάσα. Θα επιστρέψω σε λίγα λεπτά».

Με απέλυσε, λέγοντας ότι δεν επρόκειτο να δουλέψω γι’ αυτήν. Προσπαθούσα να διατηρήσω την επαγγελματική μου συμπεριφορά. Ήμουν πολύ εκνευρισμένη.

Για να είμαι δίκαιη, ήθελα να παραιτηθώ, οπότε με πρόλαβε. Καθώς πλησίαζα στη ρεσεψιόν, κοίταξα τον γενικό διευθυντή και τον γυμναστή και τους είπα ότι απολύθηκα. Ο γενικός διευθυντής μου πρόσφερε μια συστατική επιστολή.

Αποχαιρέτησα τους συναδέλφους μου μετά από 2,5 ημέρες

Ένιωθα σαν αποτυχημένη μετά από δύο ημέρες και περίπου έξι ώρες εργασίας την τρίτη ημέρα. Αποχαιρέτησα τους συναδέλφους μου και τους είπα ότι απολύθηκα καθώς έβγαινα από την πόρτα για τελευταία φορά. Αλλά ένιωθα πραγματικά μεγάλη θλίψη.

Στη συνέχεια, πέρασα ένα μήνα στο κρεβάτι, ενώ δούλευα εξ αποστάσεως για μια άλλη εταιρεία.

Βρίσκομαι στο εργατικό δυναμικό από τότε που ήμουν περίπου 16 ή 17 ετών και έχω εργαστεί με διάφορες ηλικιακές ομάδες. Οι εργαζόμενοι της Gen Z θέλουν αυτό που θέλουν όλοι οι άλλοι: να μας εκτιμούν οι εργοδότες μας, να απολαμβάνουμε τη δουλειά μας και το εργασιακό μας περιβάλλον και να λαμβάνουμε την κατάλληλη εκπαίδευση ώστε να ευδοκιμήσουμε.

Η Gen Z γνωρίζει ότι υπάρχει κάτι καλύτερο. Ενώ οι παλαιότερες γενιές μπορεί να ανέχονταν τοξικά εργασιακά περιβάλλοντα, εμείς υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας και δεν συμβιβαζόμαστε.

Είμαι περισσότερο από ευτυχής να δέχομαι εποικοδομητική κριτική, αρκεί να μην ξεπερνά τα όρια και φθάνει στην υποβάθμιση και την ασέβεια. Το εργατικό δυναμικό αλλάζει συνεχώς και οι εργοδότες πρέπει να είναι ανοιχτοί στην ευελιξία, την ανάπτυξη και την αλλαγή.

Πλέον εργάζομαι σε μια αξιόπιστη διαφημιστική εταιρεία που με σέβεται, υποστηρίζει την ψυχική υγεία και καλλιεργεί ένα διασκεδαστικό και ευχάριστο εργασιακό περιβάλλον. Ως εργαζόμενος, δεν φταίω εγώ αν ένα αφεντικό δεν θέλει να μάθει ή να είναι ευέλικτο. Δεν μπορώ να βοηθήσω ένα αφεντικό να αναπτυχθεί και δεν μπορώ να αναπτυχθώ σε ένα τοξικό περιβάλλον.”

Σχετικά Άρθρα