Η επικρατούσα άποψη για τις συνεντεύξεις εργασίας επιβάλλει στους υποψήφιους να είναι έτοιμοι να παρουσιάσουν αποτελεσματικά τον εαυτό τους, αλλά και να κερδίσουν τις εντυπώσεις με στόχο να ξεχωρίσουν. Εκτός κι αν έχουν απέναντί τους τον 53χρονο Asali, διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας συσκευασίας Ranpak.
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι «οι εργαζόμενοι που προβάλλουν υπερβολικά το εγώ τους και επιλέγουν τα «σωστά λόγια» συνήθως κοιτάζουν τον εαυτό τους και όχι τον οργανισμό του ή τους ανθρώπους γύρω τους, μια κόκκινη σημαία στη διαδικασία πρόσληψης».
«Δεν προσλαμβάνω ανθρώπους επειδή οι ικανότητές τους στην παρουσίαση είναι εκπληκτικές. Τους προσλαμβάνω συνήθως επειδή χρειάζεται να φέρουν εις πέρας συγκεκριμένες εργασίες και συγκεκριμένες δουλειές», τονίζει.
Σε μια τόσο μεγάλη εταιρεία, με χρηματιστηριακή αξία 661,06 εκατ. δολ, ο Asali δεν συμμετέχει πάντα σε κάθε απόφαση πρόσληψης. Αλλά όταν αυτή αφορά «υψηλόβαθμα στελέχη», φροντίζει να συζητά με τους υποψηφίους τόσο θέματα που σχετίζονται με την εργασία όσο και θέματα που δεν σχετίζονται με αυτή. Όσο καλύτερα τους γνωρίζει, τόσο πιο εύκολα μπορεί να εντοπίσει αν είναι άνθρωποι των πράξεων.
Στο τραπέζι της συνέντευξης, ο Asali προτρέπει συχνά τους υποψηφίους να περιγράψουν τον εαυτό τους με 10 λέξεις που τους έρχονται αμέσως στο μυαλό. Ο ίδιος θεωρεί τη συγκεκριμένη στρατηγική «πολύ διορατική», καθώς οι περισσότεροι ανταποκρίνονται γρήγορα και οι αυθόρμητες απαντήσεις τους μπορούν να φωτίσουν πτυχές της προσωπικότητάς τους πιο αποτελεσματικά από οτιδήποτε έχουν προετοιμάσει εκ των προτέρων για τη συνέντευξη, επισημαίνει.
«Όσο πιο ειλικρινείς φαίνονταν τόσο περισσότερο απολάμβανα τη συζήτηση». «Θα εκπλαγείτε με τους ανθρώπους που προσέλαβα οι οποίοι ήταν αρκετά ανοιχτοί και ευάλωτοι για πράγματα που αφορούσαν τον εαυτό τους».
O Asali δεν είναι ο μόνος που χρησιμοποιεί ερωτήσεις που ανιχνεύουν την αυτογνωσία και τον έλεγχο της αυτοπροβολής των ανθρώπων στη διαδικασία της συνέντευξης.
Ο διευθύνων σύμβουλος του Kickstarter Everette Taylor, για παράδειγμα, ζητά από τους υποψηφίους να αναφέρουν μια φορά πού έκαναν ένα λάθος ή απέτυχαν. Οι άνθρωποι που αναγνωρίζουν και αναλαμβάνουν την ευθύνη για τις ελλείψεις τους στην απάντησή τους, δείχνουν μια ισχυρή ικανότητα να συνεργάζονται με άλλους, δηλώνει, ενώ όσοι δεν έχουν αυτογνωσία «πραγματικά δυσκολεύονται» να απαντήσουν.
Αλλά λίγοι άνθρωποι, αν υπάρχουν, έχουν πλήρη αυτογνωσία – γι’ αυτό και ο ίδιος ο Taylor εργάζεται συνεχώς για να αποκτήσει καλύτερη αίσθηση των δικών του δυνατών και αδύναμων σημείων.
