Οι άνδρες στις ΗΠΑ εργάζονται με πολύ χαμηλότερους ρυθμούς από ό,τι στο παρελθόν και οι λόγοι είναι τόσο θετικοί όσο και αρνητικοί.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, έως και το 96% των Αμερικανών ανδρών σε παραγωγική ηλικία, δηλαδή μεταξύ 25 και 54 ετών, είχε δουλειά. Λόγω ενός συνδυασμού παραγόντων, από τις επιπτώσεις της ύφεσης έως αυτές της παγκοσμιοποίησης, μόνο το 86% περίπου το κάνει σήμερα, ποσοστό κάτω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ των υπολοίπων ανεπτυγμένων χωρών από το 2022.

Πολλοί άνδρες αγωνίζονται να συντηρήσουν τον εαυτό τους οικονομικά. Επιπλέον, όσο περισσότερο είναι εκτός εργατικού δυναμικού, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να βιώσουν απώλεια αξιοπρέπειας και προβλήματα ψυχικής υγείας, λένε οι ειδικοί.

Οι επιπτώσεις της ύφεσης

Από τη δεκαετία του 1950, κάθε φορά που η οικονομία των ΗΠΑ εισερχόταν σε περίοδο ύφεσης, οι εργαζόμενοι ήταν οι πρώτοι που υφίσταντο τις πιέσεις.

Όταν η οικονομία εισήλθε σε ύφεση το 1953, το μερίδιο των ανδρών σε παραγωγική ηλικία με εργασία μειώθηκε από 96% σε 92,8% και δεν ανέκαμψε ποτέ πλήρως.

Αυτό το μοτίβο επαναλήφθηκε σε πολλές από τις υφέσεις που ακολούθησαν. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, το ποσοστό απασχόλησης των ανδρών μειώθηκε από 88% σε 80,6% και έκτοτε δεν έχει φτάσει ποτέ πάνω από το 86,7%.

Μοναδική εξαίρεση αποτελεί η πανδημία στη διάρκεια της οποίας καταγράφηκε μείωση στο 78% το 2020, ποσοστό, ωστόσο, που έχει σχεδόν ανακάμψει.

«Τις τελευταίες δεκαετίες, οι μειώσεις στη συμμετοχή στο εργατικό δυναμικό έτειναν να συνοδεύουν την ύφεση», δήλωσε στο Business Insider η κ. Abigail Wozniak, οικονομολόγος στην Federal Reserve Bank of Minneapolis. «Η συμμετοχή πέφτει και μετά δεν ανακάμπτει πλήρως», προσθέτει.

Γιατί η ύφεση φαίνεται να έχει διαρκή αντίκτυπο στους εργαζόμενους

Ακόμη και όταν η οικονομία ανακάμπτει, ορισμένα επαγγέλματα δεν φτάνουν τα προηγούμενα επίπεδα απασχόλησης και οι απολαβές τους δεν επανέρχονται πλήρως. Δεδομένου ότι οι άνδρες κυριαρχούσαν ιστορικά στο εργατικό δυναμικό, έχουν υποστεί το μεγαλύτερο βάρος αυτών των επιπτώσεων.

Και όσο περισσότερο κάποιος είναι εκτός εργατικού δυναμικού, τόσο πιο αποσυνδεδεμένος μπορεί να γίνει, σύμφωνα με έρευνα.

Η ισχυρή ανάκαμψη των ανδρών που εργάζονταν μετά την πανδημία θα μπορούσε να οφείλεται στη μοναδική φύση της κρίσης, η οποία έπληξε μια κατά τα άλλα υγιή οικονομία.

Ειδικοί υποστήριξαν ότι το ισχυρό επίπεδο των δαπανών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης,σε σχέση με τις προηγούμενες υφέσεις, είναι αυτό που επέτρεψε στην οικονομία να επανέλθει.

Σίγουρα, το ποσοστό ανεργίας των ανδρών είναι χαμηλό σε σχέση με τα ιστορικά επίπεδα. Αλλά αυτό το μέτρο δεν αφορά τους άνδρες που έχουν σταματήσει να αναζητούν δουλειά.

Πολλοί άνδρες με αναπηρία δεν εργάζονται

Το 1960, περίπου 455.000 εργαζόμενοι εισέπραξαν επιδόματα αναπηρίας Κοινωνικής Ασφάλισης. Το 2022, ο αριθμός ξεπέρασε τα 7,6 εκατομμύρια, συμπεριλαμβανομένων περίπου 1,3 εκατομμυρίων ανδρών μεταξύ 25 και 54 ετών.

Μέρος αυτής της αύξησης μπορεί να αποδοθεί στη γήρανση του πληθυσμού και στην επέκταση αυτών των οφελών με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, ορισμένοι Αμερικανοί εξαρτώνται περισσότερο από το εισόδημα αναπηρίας, εν μέρει λόγω των οικονομικών προκλήσεων.

«Αυτό που ωθεί τους ανθρώπους να κάνουν αίτηση για αναπηρία είναι, σε πολλές περιπτώσεις, η επαναλαμβανόμενη απώλεια εργασίας και η αδυναμία εύρεσης νέας », τόνισε ο κ. David Autor, οικονομολόγος στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, στην Washington Post το 2017.

Το 2023, περίπου το 44% του συνόλου των ανδρών και των γυναικών μεταξύ 25 και 54 ετών είχαν δουλειά, σε σύγκριση με το 83% περίπου των ατόμων χωρίς αναπηρία, σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικών Εργασίας.

Σε μια ανάλυση του 2022 από τη Fed του Σαν Φρανσίσκο, σχεδόν το 40% των ανδρών σε παραγωγική ηλικία ανέφερε αναπηρία ή ασθένεια ως το λόγο που δεν εργαζόταν.

Τις τελευταίες δεκαετίες, ο εθισμός που συνδέεται με χρήσης οπιοειδών έχει επίσης παραγκωνίσει ορισμένους άνδρες από το εργατικό δυναμικό.

Επιπλέον, η άνοδος της εξ αποστάσεως εργασίας και οι αυξημένες θέσεις εργασίας έχουν βοηθήσει περισσότερα άτομα με αναπηρία να βρουν δουλειά. Το 2023, σχεδόν το 23% των Αμερικανών με αναπηρία απασχολείτο, το υψηλότερο ποσοστό που έχει καταγραφεί από τότε που ξεκίνησε η συλλογή δεδομένων το 2008, σύμφωνα με το BLS.

Ο ρόλος των σπουδών

Υπάρχουν πολλές άλλες πιθανές εξηγήσεις για τη μείωση των ανδρών στο εργατικό δυναμικό, συμπεριλαμβανομένου του αυξανόμενου ποσοστού όσων σπουδάζουν μεταπτυχιακά, εργάζονται ως μπαμπάδες που μένουν στο σπίτι ή φροντίζουν ηλικιωμένους γονείς.

Η αλλαγή της ζήτησης για θέσεις εργασίας, η οποία οφείλεται εν μέρει στην παγκοσμιοποίηση και την αυτοματοποίηση, έχει επίσης βλάψει τις προοπτικές απασχόλησης πολλών ανδρών, ιδιαίτερα εκείνων που εργάζονται στη μεταποιητική βιομηχανία.

Περισσότερες θέσεις εργασίας άρχισαν να απαιτούν υψηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης, γεγονός που δυσκόλεψε κάποιους στην αγορά εργασίας.

Επιπλέον, οι άνδρες αποτελούν πλέον λιγότερους από τους μισούς εγγεγραμμένους στις πανεπιστημιουπόλεις, κάτι που θα μπορούσε να επηρεάσει τα αποτελέσματα της απασχόλησης.

Μεταξύ των Αμερικανών ηλικίας 25 ετών και άνω, το ποσοστό ανεργίας των ατόμων με μόνο απολυτήριο γυμνασίου είναι 3,9%, σε σύγκριση με 2,2% για εκείνους των οποίων το μορφωτικό επίπεδο είναι υψηλότερο καθώς διαθέτουν πτυχίο, σύμφωνα με το Bureau of Labor Statistics.

Σίγουρα, το τελευταίο διάστημα, κάποιες εταιρείες έχουν γίνει πιο ανοιχτές στην πρόσληψη υποψηφίων που δεν έχουν πτυχίο κολεγίου. Υπήρξε επίσης αύξηση θέσεων εργασίας σε βιομηχανίες που ιστορικά δεν απαιτούσαν πτυχία, όπως η μεταποίηση και οι υπηρεσίες τροφίμων. Αλλά η εύρεση εργασίας χωρίς πτυχίο με καλές απολαβές εξακολουθεί να είναι μια πρόκληση για ορισμένους άνδρες.

Το 2016, ο οικονομολόγος του Χάρβαρντ κ. Jason Furman, τότε πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Συμβούλων του Προέδρου Barack Obama, απέδωσε τη μείωση των εργαζομένων σε μεγάλο βαθμό στη «μείωση της ζήτησης για ανειδίκευτη εργασία» που οφείλεται στην τεχνολογική αλλαγή, προσθέτοντας ότι οι ηλικιωμένοι άνδρες χωρίς δουλειά έτειναν να μην έχουν πανεπιστημιακή εκπαίδευση.

Επιπλέον τόνισε ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους άνδρες δεν ήταν μπαμπάδες που έμεναν στο σπίτι.

Άλλα πιθανά σενάρια

Η κ. Elise Gould, οικονομολόγος στο Ινστιτούτο Οικονομικής Πολιτικής, ανέφερε ότι ο στάσιμος κατώτατος μισθός και η πτώση των ποσοστών συνδικαλισμού έχουν συμβάλει στη χαμηλότερη αμοιβή για ορισμένους εργαζόμενους. Όσο χαμηλότερη είναι η αμοιβή, τόσο λιγότερα κίνητρα μπορεί να έχουν ορισμένοι άνθρωποι να εργασθούν.

Επιπλέον, τα αυξανόμενα ποσοστά φυλάκισης τις τελευταίες δεκαετίες θα μπορούσαν να δυσκολέψουν ορισμένους άνδρες να βρουν δουλειά με την επανένταξή τους.

Οι άνδρες που έχουν εκτίσει ποινή φυλάκισης, δεν υπολογίζονται στις κρατικές στατιστικές για το εργατικό δυναμικό, αλλά στην επανένταξή τους, η προσπάθειά τους να βρουν δουλειά θα επιβάρυνε το ποσοστό απασχόλησης των ανδρών.

Πολλοί άνδρες, επίσης, επέλεγαν να σταδιοδρομήσουν στο στρατό. Το 1970, υπήρχαν πάνω από τρία εκατομμύρια στρατιωτικοί υπάλληλοι της ομοσπονδιακής κυβέρνησης πλήρους απασχόλησης, ενώ το 2022 ο αριθμός αυτός υποχώρησε κάτω από τα 1,5 εκατομμύρια από το 2022.

“Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχουμε δει αρκετά μεγάλες μειώσεις από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και καθ ‘όλη τη δεκαετία του 1990 όσον αφορά την ομοσπονδιακή απασχόληση στον στρατό”, είπε η Gould.

Ενώ ο στρατός αναζητά ενεργά νεοσύλλεκτους, φαίνεται να είναι μια λιγότερο ελκυστική επιλογή στις μέρες μας για πολλούς άνδρες.

Έρευνα του οικονομολόγου της Federal Reserve, κ. John M. Coglianese, που δημοσιεύθηκε το 2018, διαπίστωσε ότι η αύξηση των “in-and-out” – ανδρών που εγκαταλείπουν προσωρινά το εργατικό δυναμικό αλλά τελικά επιστρέφουν, ευθύνεται για ένα μεγάλο μέρος των μειωμένων ποσοστών εργασίας τους.

Και φυσικά, ορισμένοι τυχεροί άντρες στην παραγωγική ηλικία δεν εργάζονται επειδή κατάφεραν να συνταξιοδοτηθούν λόγω της μεγάλης επαγγελματικής επιτυχίας τους.