Την έντονη πίεση και το άγχος που προκαλούν οι υπερβολικές ώρες εργασίας σε μία πολυεθνική αλλά και η έλλειψη επικοινωνίας με τους συναδέλφους, αποτυπώνεται στην ιστορία πρώην συνεργάτη του αμερικανικού κολοσσού συμβουλευτικών υπηρεσιών McKinsey & Company.

Ο πρώην εργαζόμενος, που θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του ξεκίνησε στην εταιρία ως συνεργάτης το 2021 γνωρίζοντας πως η δουλειά θα ήταν ιδιαίτερα απαιτητική.

Υπήρχε περιορισμένη μαθητεία

“Ένα από τα πράγματα με τα οποία δυσκολεύτηκα ήταν η έλλειψη μαθητείας. Θεωρητικά μία επιχείρηση τέτοιας εμβέλειας προσφέρει ευρεία και σε βάθος μαθητεία κάτι που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν συνέβη.

Ήταν μια απογοητευτική εμπειρία γιατί κανείς δεν ήταν εκεί για να με διδάξει. Ήθελα κάποιος να καθίσει μαζί μου και να μου δείξει τις βασικές δεξιότητες που απαιτούνται για τη δουλειά.

Δούλευα συνήθως από τις 7:30 π.μ. έως τις 23:30

Οι μέρες μου περιελάμβαναν κυρίως συναντήσεις επίλυσης προβλημάτων με τους εταίρους ή τους ανώτερους συνεργάτες. Μερικές φορές γίνονταν τρεις από αυτές τις συναντήσεις την ημέρα.

Το τυπικό ωράριο ξεκινούσε από τις 7:30 π.μ. ή τις 8 π.μ. μέχρι τις 23:30. Ο πήχης στη McKinsey ήταν πολύ υψηλότερος από ό,τι στην προηγούμενη εταιρεία συμβούλων που εργαζόταν.

Οι άνθρωποι λατρεύουν να μισούν τους συμβούλους. Λένε ότι οι σύμβουλοι απλώς παίρνουν τα χρήματα των εταιρειών και δεν προσθέτουν αξία. Αλλά πολλές εταιρείες συμβούλων αναλαμβάνουν έργα βασισμένα σε αποτελέσματα, και η McKinsey δεν θα μπορούσε να είναι McKinsey χωρίς αποτελέσματα.

Η εταιρεία είναι αποτελεσματική ώστε να προσφέρει στους πελάτες μια εξατομικευμένη εμπειρία, σε αντίθεση με την εργασία των Big Four, η οποία είναι περισσότερο μια σύνδεση με την ίδια κατάσταση.

Είχα εργαστεί στο παρελθόν σε άλλη εταιρεία συμβούλων και η εμπειρία μου εκεί σε σύγκριση με τη McKinsey ήταν σαν τη νύχτα με τη μέρα. Η δουλειά στο McKinsey ήταν πολύ πιο δύσκολη και ο πήχης ήταν πολύ υψηλότερος. Τα πάντα είναι πολύ πιο στοχευμένα.

Ορισμένοι συνεργάτες και εταίροι ήταν κακοί

Οι άνθρωποι στο McKinsey ήταν τόσο το καλύτερο όσο και το χειρότερο κομμάτι της εμπειρίας μου.

Οι αναλυτές και οι συνεργάτες ήταν όλοι ψύχραιμοι, αλλά κάποιο από αυτούς μπορούσαν να γίνουν πικρόχολοι και προβλητικοί, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπήρξαν στιγμές αληθινής και ανθρώπινης επικοινωνίας.

Διάλειμμα για λόγους ψυχικής υγείας

Μετά από περίπου ένα χρόνο εργασίας στη McKinsey, πήρα τρίμηνη άδεια για λόγους ψυχικής υγείας.

Έκλαιγα περισσότερο και έπαιρνα φάρμακα για το άγχος σε υψηλότερη δόση από ό,τι χρειαζόμουν ποτέ πριν γίνω μέλος.

Μοιράστηκα με τον αρχηγό της αναπτυξιακής μου ομάδας (DGL), έναν μέντορα που είχε διοριστεί από τη McKinsey, ότι σκεφτόμουν να πάρω άδεια ψυχικής υγείας.

Δεν νομίζω ότι η αμοιβή ήταν αρκετή για αυτό που κάναμε, παρά το γεγονός ότι έβγαζα πάνω από 200.000 δολ όταν έφυγα.

Αποφάσισα να φύγω επίσημα γιατί συνειδητοποίησα ότι αν η δουλειά εδώ προκαλούσε επιδείνωση της ψυχικής μου υγείας, δεν υπάρχει κανένας λόγος να παραμείνω.

Το πρόβλημα με τη McKinsey δεν ήταν η δουλειά, αλλά οι συμπεριφορές κάποιων συναδέλφων που με ώθησαν στα άκρα.

Συνολικά, ο χρόνος μου στο McKinsey ήταν μια καλή μαθησιακή εμπειρία – όχι τόσο από την άποψη των αναλυτικών δεξιοτήτων, όσο από τα μαθήματα για τις ανθρώπινες συμπεριφορές, καθώς έμαθα πολλά για τον εαυτό μου, δουλεύοντας με διαφορετικούς τύπους ανθρώπων.

Καθώς αναζητώ μια νέα δουλειά, αναζητώ απολύτως εταιρείες που νοιάζονται για τους υπαλλήλους τους, εκτιμούν τη συμμετοχή και αντιμετωπίζουν τους πάντες με σεβασμό.”