Άγιος Βαλεντίνος, 14 Φεβρουαρίου..

Οι δρόμοι γεμίζουν με κόκκινες καρδιές, λουλούδια και ζευγάρια που κοιτιούνται με λατρεία, λες και παίζουν σε ρομαντική κομεντί, με soundtrack από Ed Sheeran.

Στον αντίποδα, υπάρχουν κι αυτοί που περνούν τη μέρα με μια έκφραση «ώχου πια» κολλημένη στο πρόσωπό τους, παλεύοντας να μη βγάλουν αναστεναγμούς απογοήτευσης κάθε φορά που βλέπουν ακόμη ένα λούτρινο αρκουδάκι σε βιτρίνα.

Είτε ανήκεις στην πρώτη κατηγορία, είτε ετοιμάζεσαι να περάσεις τη βραδιά αγκαλιά με μια πίτσα και το Netflix, ας δούμε τι έχει να πει για τη γιορτή της αγάπης ο James Colley, κωμικός συγγραφές από το Σίδνεϊ, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Guardian.

(Spoiler: η άποψή του είναι κάπως… σύνθετη.)

«Πρόκειται ξεκάθαρα για “γιορτή” του καταναλωτισμού. Επινοήθηκε από τις εταιρείες καρτών για να πουλήσουν προϊόντα. Ουσιαστικά, αποτελεί μια κυνική απόπειρα να εμπορευματοποιηθεί η αγάπη. Είναι αποξενωτικό. Είναι υπερβολικό. Προάγει τη δυστυχία. Είναι εντελώς περιττό.

Πάνω απ’ όλα όμως, μου αρέσει αυτή η μέρα! Σας μπέρδεψα;

Η ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, είναι ίσως, η πιο μισητή γιορτή στον κόσμο

Κάθε χρόνο συνοδεύεται από πίεση, παραφουσκωμένες προσδοκίες και ατελείωτη εμπορική εκμετάλλευση. Αλλά αν το δούμε από άλλη οπτική… ίσως και να είναι μια ωραία μέρα.

Το σκεφτήκατε αυτό; Όχι, δεν το σκεφτήκατε.

Σκέφτεστε μόνο τον εαυτό σας. Δεν είναι να απορεί κανείς που είστε μόνοι σήμερα.

Συγγνώμη, συγγνώμη, ίσως ξέφυγα λιγάκι.

Ας το ξαναπιάσουμε από την αρχή.

“Μα είναι επινοημένη γιορτή!”

Είναι, ναι. Σε αντίθεση με όλες τις άλλες “φυσικές” γιορτές που… ξεφύτρωσαν από το πουθενά;
Για παράδειγμα, ξέρατε ότι η επίσημη γιορτή των γενεθλίων του βασιλιά (σ.σ. King’s Birthday Holiday, γιορτή της μοναρχίας που γιορτάζεται σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς και η Αυστραλία) δεν γιορτάζεται καν τη μέρα που γεννήθηκε ο βασιλιάς;

Όπως, επίσης, ξέρετε ότι οι βασιλιάδες είναι μια ιδέα που εμείς οι ίδιοι επινοήσαμε, για να πείσουμε έναν περίεργο τύπο να φορέσει ένα αστείο καπέλο;

Συνεπώς, ναι, η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου διατηρείται και γίνεται αφορμή για υπερκαταναλωτισμό και εμπορική εκμετάλλευση από την αγορά.

Όπως κάθε άλλο πράγμα γύρω μας.

Εναπόκειται σε εμάς και στην ελεύθερή μας βούληση, να βρούμε τρόπους να “δια-χωρίσουμε” αυτήν την ημέρα από την ανάγκη να σκορπίσουμε λεφτά σε χαζομάρες, να εκφράσουμε την αγάπη στους γύρω μας με τρόπους που δεν απαιτούν να συμμετάσχουμε σε αυτό το πανηγύρι. (Επίσης, συγγνώμη που χρησιμοποίησα τη λέξη “χωρισμό” ως ρήμα σε άρθρο για τον Άγιο Βαλεντίνο. Σαν να ρίχνω αλάτι στην πληγή, ε;)

“Μα εμείς αγαπιόμαστε κάθε μέρα!”

Υπάρχει πάντα κι εκείνος, ο ένας τύπος, που ούτε καν μπήκε στον κόπο να διαβάσει το άρθρο και ήδη γράφει σχόλιο:

“Εμείς δεν χρειαζόμαστε την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, γιορτάζουμε ο ένας τον άλλον κάθε μέρα!”

Καταρχάς, συγχαρητήρια, εσείς και το υπέροχο, τέλειο ζευγάρι σας.
Δεύτερον… μπλιαχ.

Σκεφτείτε το, κάποιοι από εμάς μπορεί να γκρινιάζουν λίγο το πρωί, ή να απορροφώνται από τη δουλειά τους, και είναι ωραίο – έστω μια φορά – να προσφέρουμε ένα λουλούδι (ας είναι κι απ’ τον κήπο) και να πούμε:

“Σ’ αγαπώ και είναι ένα μικρό καθημερινό θαύμα το ότι συνεχίζεις και επιλέγεις να με αγαπάς κι εσύ, παρά τα λάθη μου και τις ατέλειές μου.”

Γιατί τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι δεδομένο.

Η μέρα αυτή, δεν είναι μόνο για ζευγάρια

Δεν λέω ότι η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου πρέπει να γιορτάζεται με τον κλασικό, γλυκανάλατο τρόπο.

Δεν χρειάζεσαι πανάκριβες ανθοδέσμες.
Δεν χρειάζεσαι ένα βουνό σοκολάτες.
Δεν χρειάζεσαι πανάκριβες, ιλουστρασιόν κάρτες.
Δεν χρειάζεται καν να γιορτάζεις τον ρομαντικό έρωτα.

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει και το Galentine’s Day, όπου γυναίκες γιορτάζουν τη φιλία τους.
Μια υπέροχη, wholesome ιδέα.

Και να σας πω κάτι; Ζηλεύω λίγο.
Γιατί για να μοιραστεί η ίδια, πλατωνική, στοργή ανάμεσα σε δύο άντρες, συνήθως πρέπει να έχει μπει ένα αριστουργηματικό γκολ σε αγώνα Champions League.

Το συμπέρασμα;

Ο κόσμος είναι ήδη χάλια. Ας κρατήσουμε αυτό που αξίζει.

Σε έναν κόσμο που μπορεί να είναι σκοτεινός, απογοητευτικός και απαιτεί καθημερινό αγώνα, και σε μια εποχή που τα πάντα μοιάζουν να είναι προϊόν προς πώληση, είναι ωραίο να υπάρχει έστω μία μέρα που μπορούμε να πούμε:

“Σε ευχαριστώ. Σ’ αγαπώ. Και νιώθω τυχερός που μπορώ να το ζήσω αυτό.”

Προσωπικά, νιώθω πολύ τυχερός που έχω βρεθεί πλέον, απ’ τον ωκεανό τυχαιότητας που ονομάζεται ζωή, σε μια καθημερινότητα γεμάτη αγάπη.

Έχω περάσει κι εγώ ημέρες του Αγίου Βαλεντίνου κοιτάζοντας ζευγάρια μέσα από το παράθυρο ενός εστιατορίου, νιώθοντας μόνος και μίζερος.

Και σήμερα, νιώθω ευγνωμοσύνη που έχω κάποια στο πλάι μου που κάνει κάθε μέρα ξεχωριστή.
Και γι’ αυτό… τουλάχιστον μία μέρα το χρόνο, ακόμη και με μια “χαζή” αφορμή, αξίζει να το γιορτάσω μαζί της.

(Αυτό το άρθρο πιάνεται για δώρο, ή πρέπει όντως να πάω να αγοράσω κάτι; 🤔)»