Μια άνευ προηγουμένου έλλειψη καταρτισμένου εργατικού δυναμικού στον κατασκευαστικό κλάδο σε ολόκληρη την Ευρώπη, θέτει σε κίνδυνο την ανάπτυξη, αναγκάζοντας τους εργολάβους, τις επαγγελματικές ενώσεις και τις κυβερνήσεις να απαντήσουν σε δύσκολα ερωτήματα σχετικά με την εικόνα, τη φιλοσοφία και μέλλον του κλάδου.
Στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Συλλόγων Συμβούλων Μηχανικών (EFCA) στις Βρυξέλλες, η οποία εκπροσωπεί περισσότερες από 10.000 εταιρείες μηχανικών και αρχιτεκτόνων σε όλη την Ευρώπη, το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Ομοσπονδίας, κ. Roberto Carpaneto, αναφέρει ότι μετά τους πολέμους στην Ουκρανία και τη Γάζα, το υψηλό κόστος ενέργειας και τον πληθωρισμό, η έλλειψη εργαζομένων είναι ένα από τα βασικά ζητήματα που κρατούν την οικονομία πίσω.
“Αυτό είναι πολύ σαφές στον τομέα μας”, λέει, δείχνοντας τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Αρχής Εργασίας. “Στον τομέα των κατασκευών και των υπηρεσιών, οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού αναφέρθηκαν ως όριο στην ανάπτυξη στο 31% των περιπτώσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) πέρυσι”. Ως αποτέλεσμα, λέει ο Carpaneto, τα μέλη της EFCA αναγκάζονται να αυξήσουν τους μισθούς των αρχιτεκτόνων και των μηχανικών, καθώς ανταγωνίζονται τους ανταγωνιστές τους σε μια απαιτητική αγορά εργασίας.
“Ο ανταγωνισμός για την εξεύρεση προσωπικού μεταξύ των εταιρειών και ο εκτεταμένος αριθμός των κενών θέσεων εργασίας για νέους μηχανικούς και αρχιτέκτονες ήταν ένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα για τα γραφεία ανθρώπινου δυναμικού των εταιρειών μας.
Δεν είναι μόνο θέμα αριθμητικό, καθώς οι απαιτούμενες δεξιότητες ήταν επίσης ένα ζήτημα”, προσθέτει. “Οι εταιρείες μας καταβάλλουν συνεχείς προσπάθειες για να εκπαιδεύσουν και να βοηθήσουν νέους υπαλλήλους “.
Γιατί υπάρχει έλλειψη εργατών στον τομέα των κατασκευών στην Ευρώπη;
Παρόλο που οι επιχειρήσεις μπορεί να αγωνίζονται να προσελκύσουν σχετικά υψηλόμισθους, υψηλού κύρους εργαζόμενους στον τομέα των κατασκευών, όπως μηχανικούς και αρχιτέκτονες, όσοι αναζητούν εργάτες στον τομέα των κατασκευών, όπως χειριστές γερανών, ξυλουργούς, συγκολλητές και διαχειριστές εργοταξίων, λένε ότι η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη.
Σε ολόκληρη τη Γερμανία, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο ειδικά, οι εταιρίες παλεύουν εδώ και χρόνια με το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αρκετοί κατάλληλα ειδικευμένοι εργαζόμενοι στον τομέα των κατασκευών για να καλύψουν τον αριθμό των θέσεων εργασίας – μια κατάσταση που εντάθηκε κατά τη διάρκεια της οικοδομικής “έκρηξης” μετά την πανδημία.
Στη Γερμανία, παρά τη χειρότερη κρίση ακινήτων της χώρας εδώ και δεκαετίες και την είσοδο της οικονομίας σε ύφεση πέρυσι, ο κ.Marius Graf, σύμβουλος οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της ΕΕ στη γερμανική ένωση του κατασκευαστικού κλάδου BauIndustrie, λέει ότι η έλλειψη εξακολουθεί να είναι έντονα αισθητή.
“Το 2023, υπήρχαν περίπου 52.000 κενές θέσεις εργασίας στον τομέα”, λέει. “Την ίδια στιγμή υπήρχαν και πολυάριθμες αδήλωτες κενές θέσεις εργασίας, οπότε ο πραγματικός αριθμός εκτιμάται ότι είναι πολύ υψηλότερος”.
Για να καλύψει το κενό, η ευρωπαϊκή βιομηχανία βασίζεται παραδοσιακά σε μια σταθερή ροή ημιειδικευμένων ή ανειδίκευτων εργατών από την Αφρική, τη Μέση Ανατολή, ακόμη και τη Νότια Αμερική.
“Πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Δυτικής Ευρώπης και της Ευρώπης γενικότερα, βασίζονται στη μετανάστευση για να διατηρήσουν το εργατικό δυναμικό τους. Παρόλο που μπορεί να είναι ένα ευαίσθητο θέμα από πολιτική άποψη, είναι μια αναγνωρισμένη και απαραίτητη πτυχή του μείγματος του εργατικού δυναμικού”, λέει ο κ. Riccardo Viaggi, γενικός γραμματέας της Επιτροπής Ευρωπαϊκού Κατασκευαστικού Εξοπλισμού (CECE).
“Ωστόσο, μόλις οι άνθρωποι αυτοί μάθουν τη γλώσσα, τείνουν να εγκαταλείψουν τον τομέα”.”Το επόμενο βήμα είναι να διασφαλίσουμε ότι οι άνθρωποι δεν βλέπουν τις κατασκευές απλώς ως μια προσωρινή εργασία που μπορεί να κάνει ο καθένας”, προσθέτει.
Η κ. Léna Guyon, υπεύθυνη πολιτικής κοινωνικών υποθέσεων στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Κατασκευαστικών Επιχειρήσεων (FIEC), λέει ότι η νέα τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει τις κατασκευές να αποβάλουν την εικόνα τους ως ένα επάγγελμα χαμηλής ειδίκευσης και χαμηλού κύρους με πολλές ώρες εργασίας και σκληρή σωματική εργασία.
“Με την υιοθέτηση της ψηφιοποίησης και της πράσινης μετάβασης, η εργασία στις κατασκευές μπορεί να γίνει πιο ελκυστική για τους ανθρώπους.
Η εργασία με νέα εργαλεία και τεχνολογίες μπορεί επίσης να κάνει τη δουλειά ευκολότερη και πιο αποτελεσματική”, τονίζει.
Νέα εργαλεία και τεχνολογίες
Αντ’ αυτού, προσθέτει, ο κλάδος θα πρέπει να προωθήσει τον εαυτό του περισσότερο ως παράγοντα περιβαλλοντικής και κοινωνικής αλλαγής.”Στις μέρες μας μπορούμε να παρατηρήσουμε μια σημαντική μετατόπιση στις προτεραιότητες των ανθρώπων όσον αφορά τις επαγγελματικές τους επιλογές.
Όλο και περισσότερα άτομα αναζητούν θέσεις εργασίας που έχουν νόημα και θετικό αντίκτυπο στο περιβάλλον και την κοινωνία. Από αυτή την άποψη, ο κατασκευαστικός κλάδος έχει τη δυνατότητα να συμβάλει σημαντικά” υπογραμμίζει.
Η κ. Caroline Gumble, διευθύνουσα σύμβουλος του Chartered Institute of Building με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, συμφωνεί με τη συγκεκριμένη άποψη. “Οι άνθρωποι πρέπει να αναγνωρίσουν τον κλάδο ως επάγγελμα και όχι ως δουλειά”, λέει.
“Μπορείτε να προχωρήσετε γρήγορα την καριέρα σας σε αυτόν τον κλάδο, πιθανώς ταχύτερα από ό,τι σε κάποιους άλλους”.
Η Gumble αναφέρει ότι μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την επίλυση της κρίσης δεξιοτήτων είναι να εργαστεί για να επιτύχει μια διαρκή αλλαγή στην κουλτούρα του κλάδου, ώστε να γίνει πιο φιλόξενος, τόσο για τις γυναίκες όσο και για όσους προέρχονται από διαφορετικά εθνικά υπόβαθρα.
“Πρέπει να υπάρξει μια πραγματική αλλαγή ώστε οι άνθρωποι να νιώσουν ότι είναι ευπρόσδεκτοι και να ενθαρρύνονται”, λέει.
Η Viaggi της CECE συμφωνεί. “Αν θέλουμε να παραμείνουν οι εργαζόμενοι, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα της ποικιλομορφίας και της ενσωμάτωσης στο εργατικό δυναμικό. Δεν αρκεί απλώς να βελτιώσουμε την ελκυστικότητα του κλάδου και να ελπίζουμε ότι οι άνθρωποι θα έρθουν. Πρέπει να είμαστε πολύ πιο δραστήριοι στην προώθηση του κλάδου και να δημιουργήσουμε ένα φιλόξενο περιβάλλον για όλους”.
Ένας από τους βασικούς τρόπους για να γίνει αυτό, λέει ο Guyon, είναι να αναθεωρηθεί ο τρόπος με τον οποίο διδάσκονται οι κατασκευές, τόσο στα σχολεία και τα πανεπιστήμια όσο και στα εξειδικευμένα κέντρα κατάρτισης.
“Υπάρχει ανάγκη να συνεργαστούν όχι μόνο οι εταιρείες, αλλά και η κυβέρνηση και το εκπαιδευτικό σύστημα για τη βελτίωση των εκπαιδευτικών κέντρων”, λέει. “Οι καθηγητές θα πρέπει επίσης να εκπαιδευτούν στη χρήση των νέων τεχνολογιών, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι μαθητές λαμβάνουν την κατάλληλη εκπαίδευση. Δεν πρέπει να υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ της κατάρτισης και της πρακτικής εφαρμογής των δεξιοτήτων”.
