H εφηβεία μπορεί να είναι η κατάλληλη ηλικία για μια πρώτη επαφή με την έννοια της εργασίας. Η δουλειά σε ένα παιδί διδάσκει την ευθύνη και προσφέρει γνώσεις τις οποίες δεν θα μάθει στο σχολείο. Πώς μία μητέρα περιγράφει την εμπειρία της όταν η έφηβη κόρη της ξεκίνησε να εργάζεται στην ηλικία των 14 ετών.
“Όταν η κόρη μου πήρε την πρώτη της πραγματική δουλειά στα 14 της, ήμουν ενθουσιασμένη.
Ήλπιζα ότι το να βρει δουλειά σε νεαρή ηλικία θα βελτίωνε την αυτοεκτίμησή της και την ικανότητά της να διαχειρίζεται τον χρόνο και τα χρήματά της. Αυτό που δεν γνώριζα και διαπίστωσα στην πορεία είναι ότι η πρώτη δουλειά του κόρης μου θα ήταν μια μαθησιακή εμπειρία και για μένα.
Χρειαζόταν βοήθεια με τα έξοδα εκκίνησης και τις μετακινήσεις
Το ρητό, «Πρέπει να ξοδέψεις χρήματα για να βγάλεις χρήματα», ίσχυε στην περίπτωσή μας. Πριν δει τον πρώτο της μισθό ως υπάλληλος σε μια τοπική εταιρεία τροφοδοσίας, χρειάστηκε να εφοδιαστεί με ρούχα εργασίας.
Ο σύζυγός μου και εγώ αποφασίσαμε να χρηματοδοτήσουμε αυτά τα έξοδα εκκίνησης, θεωρώντας τα ως επένδυση για την εργασιακή εκπαίδευσή της. Επενδύσαμε επίσης χρόνο για να την μεταφέρουμε από και προς τις εκδηλώσεις – και σύντομα βρεθήκαμε να περνάμε περισσότερες ώρες στο αυτοκίνητο από ό,τι περιμέναμε.
Αν και τα περισσότερα events ήταν κοντά, μερικά βρίσκονταν σχεδόν μια ώρα μακριά. Συνειδητοποιήσαμε ότι το οικογενειακό μας πρόγραμμα δεν συνδυαζόταν πάντα με τον ενθουσιασμό της κόρης μας για δουλειά, πράγμα που σήμαινε ότι έπρεπε να πει και κάποια όχι. Της άρεσε να δουλεύει σε πάρτι, να βλέπει όμορφες νύφες σε γάμους και να συνομιλεί με τους συναδέλφους της ανάμεσα στο σερβίρισμα και το καθάρισμα των πιάτων.
Υπήρχαν όμως και στρεσογόνες στιγμές. Μετά από έναν γάμο κατά τη διάρκεια του οποίου όλα πήγαν στραβά η κόρη μας επηρεάστηκε και η περηφάνια που βλέπαμε συνήθως στο πρόσωπό της αφού είχε δουλέψει σε μια εκδήλωση είχε αντικατασταθεί από τη θλίψη και ανησυχία.
Της μιλήσαμε για μερικές από τις δικές μας εργασιακές ατυχίες για να της εξηγήσουμε ότι κανείς – συμπεριλαμβανομένων των ενηλίκων – δεν εκτελεί τέλεια τη δουλειά του κάθε φορά. Της θυμίσαμε ότι λάθη συμβαίνουν, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να μαθαίνεις από αυτά.
Τη βοηθήσαμε να δημιουργήσει ένα πλάνο
Ήταν ενθουσιασμένη που κέρδιζε τα δικά της χρήματα και ακόμα πιο ενθουσιασμένη που μπορούσε να τα ξοδέψει. Αν και είχαμε μιλήσει μαζί της για τη σημασία της αποταμίευσης, γρήγορα ανακαλύψαμε ότι το Target, το DoorDash και το Starbucks ήταν καταστροφή για το “πορτοφόλι” του ανήλικου κοριτσιού μας. Ο πρώτος της μισθός που κέρδισε με κόπο εξαφανίστηκε αστραπιαία.
Αν και αρκετές φορές διαφωνούσαμε με τις παρορμητικές αγορές της, αναγνωρίσαμε πόσο σκληρά είχε εργαστεί για να τις αντέξει οικονομικά. Θέλαμε να απολαύσει τη νέα αγοραστική της δύναμη, αλλά χωρίς να ξοδέψει και την τελευταία δεκάρα που είχε κερδίσει.
Αφού συζητήσαμε επιλογές, κάναμε μια συμφωνία. Θα μπορούσε να δαπανήσει για την ίδια το μεγαλύτερο μέρος των κερδών της, αλλά θα τοποθετούσε ένα μικρό ποσοστό του μισθού σε έναν λογαριασμό ταμιευτηρίου. Η συμφωνία της έδινε αρκετά χρήματα για καθημερινές αγορές χρησιμοποιώντας τη χρεωστική της κάρτα, διασφαλίζοντας παράλληλα ότι θα μπορούσε να αποταμιεύσει με την πάροδο του χρόνου.
Η ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής
Όταν ήθελε να δουλέψει μια βάρδια της τελευταίας στιγμής το ίδιο Σαββατοκύριακο που είχε ένα τουρνουά ποδοσφαίρου, σκέφτηκα να την αποτρέψω, αλλά τελικά την άφησα να το κάνει. Στην προσπάθειά της να τα συνδυάσει όλα κατέληξε να είναι εξαντλημένη.
Τώρα, πλέον είναι πιο στοχευμένη στο να ιεραρχήσει στις δραστηριότητές της, είτε μελετά για εξετάσεις, εργάζεται στη νέα της δουλειά στο εστιατόριο, παίζει ποδόσφαιρο ή περνά χρόνο με φίλους, επειδή συνειδητοποίησε ότι η προσπάθεια να τα κάνει όλα δεν είχε αποτέλεσμα.
Το να της αφήσω την ελευθερία να διαχειρίζεται τη δουλειά, το σχολείο και τις εξωσχολικές ώρες της, της έμαθε περισσότερα για την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής από ό,τι θα μπορούσαν οι πιο “παθιασμένες” μου διαλέξεις.
Όποια καριέρα κι αν ακολουθήσει η κόρη μας, ξέρω ότι κάποια μέρα, δεν θα χρειάζεται πλέον στενή υποστήριξη από τους γονείς της για να προοδεύσει. Όταν έρθει εκείνη η μέρα, θα συνεχίσουμε να την στηρίζουμε από απόσταση.”
