Η Sandra Milosevic εργάζεται στον τομέα της μηχανικής, των προϊόντων και της ενεργοποίησης του σχεδιασμού. Ήταν στον χώρο της τεχνολογίας για πάνω από οκτώ χρόνια και είναι πρώην υπάλληλος της Uber και της Snap, παθιασμένη με τους ανθρώπους, τη μάθηση και τις διαδικασίες ανάπτυξης.
Κατά τη διάρκεια ενός ιδιαίτερα δύσκολου φθινοπώρου, έχασε 15 κιλά σε τρεις μήνες και οι άνθρωποι γύρω της το παρατήρησαν γρήγορα. Κάποιοι φίλοι της εξέφρασαν ανησυχία, ρωτώντας όσο πιο διακριτικά γινόταν, αν κάτι δεν πάει καλά.
“Είμαι σίγουρη ότι οι φίλοι και η οικογένειά μου θα το έβρισκαν παραδόξως ανακουφιστικό να γνωρίζουν την αιτία αυτής της ξαφνικής και δραματικής αλλαγής, ίσως έναν καταστροφικό χωρισμό ή οικονομικό άγχος. Πώς θα μπορούσα να τους πω ότι δεν αισθανόμουν καλά επειδή ήμουν απλώς πολύ αγχωμένη – πραγματικά, πολύ, πολύ αγχωμένη – και όλα αυτά εξαιτίας μιας κακής αξιολόγησης της απόδοσης στην εργασία μου“, αναφέρει. Να πώς περιγράφει την εμπειρία αυτή, η οποία αν και εξόχως αγχωτική, της έδωσε πολύτιμα μαθήματα.
Η πρώτη μου κακή αξιολόγηση απόδοσης
“Μετά από χρόνια εργασίας στον τομέα της τεχνολογίας, έλαβα την πρώτη μου κακή αξιολόγηση απόδοσης. Ήμουν βαθιά ανήσυχη για το πώς θα επηρέαζε την πορεία της καριέρας μου και αγωνιζόμουν να καταλάβω πώς «δεν ανταποκρίθηκα στις προσδοκίες» χωρίς να το γνωρίζω.
Ερμήνευσα την επίτευξη βασικών ορόσημων, τις συζητήσεις με τον προϊστάμενό μου και τα σχόλια που έλαβα από τους συναδέλφους μου ως θετικά σήματα – πράσινο φως για να συνεχίσω να εργάζομαι όπως πάντα.
Ήμουν εξαντλημένη και αποθαρρημένη και η κακή αξιολόγηση της απόδοσης αύξησε την ψυχική μου κόπωση. Δεν έβλεπα καμία διέξοδο.
Δεν ήξερα τι έκανα λάθος
Όταν ρώτησα γιατί μου είπαν ότι δεν ανταποκρίθηκα στις προσδοκίες, μου δόθηκαν επανειλημμένα ασαφείς απαντήσεις. Συνέχισα να ζητώ υποστηρικτικά στοιχεία για την κακή αξιολόγηση της απόδοσης, αλλά ποτέ δεν έλαβα ξεκάθαρη απάντηση. Δυσκολεύτηκα να κατανοήσω τη βαθμολογία μου και επομένως πώς να την αλλάξω.
Σε πολλές εταιρείες, ένα μοναδικό άτομο, συχνά ο προϊστάμενός σας, παραδίδει μια αξιολόγηση απόδοσης και ακόμη και με την ανατροφοδότηση των συναδέλφων, οι διευθυντές αποφασίζουν την τελική βαθμολογία.
Ήμουν τόσο ανεπαρκώς εξοπλισμένη για να διαχειριστώ την κατάσταση και τόσο αγχωμένη με τη σκέψη ότι θα έχανα τη δουλειά μου, που τις επόμενες εβδομάδες, το φαγητό και ο ύπνος μου φαίνονταν αδύνατα.
Λίγο αργότερα, δύο φίλοι μοιράστηκαν τις δικές τους εμπειρίες σχετικά με αγχωτικά εργασιακά περιβάλλοντα, διευθυντές και αξιολογήσεις απόδοσης. Με εξέπληξαν αυτές οι ιστορίες και με έκαναν να αναθεωρήσω όλα όσα νόμιζα.
Η όλη εμπειρία μου δίδαξε ένα ισχυρό μάθημα
Πάντα απέφευγα να ρωτάω για την απόδοσή μου στη δουλειά. Ζούσα με την ιδέα ότι η δουλειά μου θα έπρεπε και θα μιλούσε πάντα από μόνη της. Απέφευγα αυτό που τότε θεωρούσα οδυνηρά άβολα ερωτήματα. Τώρα θεωρώ αυτές τις συζητήσεις απαραίτητες αλληλεπιδράσεις.
Αυτή η εμπειρία με δίδαξε να θέτω άμεσα τις ακόλουθες ερωτήσεις πριν από τις αξιολογήσεις:
Μια κακή αξιολόγηση απόδοσης δε σημαίνει απαραίτητα την απώλεια της καριέρας. Μπορεί να είναι ένα επιτακτικό σημάδι ότι κάτι δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε – μια ευκαιρία να επανεκτιμήσετε την προσέγγισή σας στην εργασία, μια παρότρυνση να αναλάβετε δράση στην πορεία της καριέρας σας ή ακόμη και μια ευκαιρία να αναγνωρίσετε ότι ίσως ήρθε η ώρα να απομακρυνθείτε από τον ρόλο ή την εταιρεία σας.
Τα μαθήματα που πήρα είναι πιο σημαντικά από οποιαδήποτε αξιολόγηση θα μπορούσε ποτέ να μου δώσει. Έμαθα να μιλάω, να διαφωνώ και να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου, και όλα αυτά εξαιτίας μιας κακής κριτικής.
Είμαι για πάντα ευγνώμων για αυτά τα μαθήματα και για το πού με οδήγησαν: σε μια δουλειά που αγαπώ, με ανανεωμένη αυτοπεποίθηση και τον ενθουσιασμό να μοιραστώ την ιστορία μου”.
