Ως απολύτως αποτρεπτικές, χωρίς ουσιαστικό όφελος για την οικονομία και την κοινωνία, και προορισμένες να οδηγήσουν την προσπάθεια επίλυσης του στεγαστικού προβλήματος σε αποτυχία, χαρακτηρίζει η ΠΟΜΙΔΑ τις ρυθμίσεις του άρθρου 9 του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, που κατατέθηκε στη Βουλή προς ψήφιση, με τίτλο «Φοροαπαλλαγή επί 36 μήνες για το εισόδημα φυσικών προσώπων από την εκμίσθωση ακινήτων που δηλώνονταν ως κενά ή είχαν διατεθεί για βραχυχρόνια μίσθωση».
Στη συνέχειαη ΠΟΜΙΔΑ τονίζει ότι είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι αγνοήθηκαν πλήρως τα δεκάδες σχόλια που κατατέθηκαν στη διαβούλευση και το άρθρο κατατέθηκε στη Βουλή στην αρχική του μορφή, η οποία κρίθηκε απαράδεκτη. Το αποτέλεσμα είναι ότι η εξειδίκευση αυτού του εξαιρετικού κοινωνικού μέτρου, που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός στη ΔΕΘ – με κύριους ωφελούμενους τους ενοικιαστές – τελικά ακυρώνει τη δυναμική του. Το μέτρο, που στόχευε να φέρει άμεσα περισσότερες κατοικίες στη μισθωτική αγορά, μένει περιορισμένο, καθώς:
- Παραμένει ως προϋπόθεση η τριετής “κενότητα” της κατοικίας.
Η προϋπόθεση αυτή θα πρέπει να μειωθεί σε διάστημα ενός έτους ή το πολύ δύο ετών, ώστε να είναι λειτουργική η εφαρμογή της τριετούς φοροαπαλλαγής.
- Απαιτείται τριετής βραχυχρόνια εκμίσθωση της κατοικίας.
Αυτός ο όρος είναι εντελώς παράλογος. Αντί να αρκεί η απόκτηση Αριθμού Μητρώου Ακινήτου (ΑΜΑ) οποιαδήποτε στιγμή πριν την εξαγγελία του μέτρου από τον Πρωθυπουργό, ζητείται τριετής «προυπηρεσία» στη βραχυχρόνια μίσθωση. Με τον τρόπο αυτό αποκλείονται πολλές πλήρως ανακαινισμένες κατοικίες, καθώς πριν από τρία χρόνια ελάχιστα ακίνητα διέθεταν ΑΜΑ. Επιπλέον, κάποιος που διατηρεί το ακίνητό του σε βραχυχρόνια μίσθωση για τρία χρόνια, προφανώς είναι ικανοποιημένος από την απόδοσή του και δεν έχει κίνητρο να το διαθέσει για μακροχρόνια μίσθωση. Η προϋπόθεση αυτή πρέπει να διαγραφεί.
- Η ρύθμιση αποκλείει ενοικιαστές με ανάγκη για μικρότερης διάρκειας μισθώσεις.
Με την απαίτηση σύναψης μόνο τριετών μισθώσεων κύριας κατοικίας, αποκλείονται κατηγορίες πολιτών με άμεση και πιεστική ανάγκη στέγασης – ειδικά στα νησιά και την περιφέρεια. Πρόκειται για αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, αγροτικούς γιατρούς, αστυνομικούς, συνοριοφύλακες και άλλους εργαζόμενους σε τουριστικά ή εργοταξιακά έργα, που χρειάζονται ετήσιες μισθώσεις. Αυτή η διάταξη είναι αντικοινωνική και πρέπει να καταργηθεί.
- Η φοροαπαλλαγή εξαρτάται από τον πρώτο ενοικιαστή και όχι από την κατοικία.
Με το τρέχον πλαίσιο, η φοροαπαλλαγή ακυρώνεται αν ο ενοικιαστής αποχωρήσει για οποιονδήποτε λόγο από το μίσθιο, ακόμη και αν ο ιδιοκτήτης υπογράψει νέα μίσθωση. Αυτό δημιουργεί ανασφάλεια και αποθαρρύνει τους ιδιοκτήτες από την ένταξη στο μέτρο. Η απαλλαγή πρέπει να συνδέεται αποκλειστικά με το ακίνητο και όχι με τον πρώτο ενοικιαστή.
Το παραπάνω πλαίσιο αποδεικνύει, δυστυχώς, την ορθότητα της επισήμανσης της ΠΟΜΙΔΑ: σε μια χώρα που δεν διαθέτει ούτε μία μονάδα κοινωνικής κατοικίας, ο νομοθέτης πρέπει να εστιάσει στη λύση του κοινωνικού προβλήματος στέγασης. Αντί να «αστυνομεύει» τη φοροαπαλλαγή για μικροποσά, ακυρώνει την ίδια τη ρύθμιση.
