Για χρόνια, ο 36χρονος Anders Boisen ζούσε σε διαμερίσματα στην πόλη του Άαρχους, τη δεύτερη μεγαλύτερη στη Δανία.
Παρά το γεγονός ότι είχε μια άνετη διαβίωση – ένα διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων που μοιραζόταν και μια δουλειά που εργαζόταν στην ανάπτυξη της πόλης σε έναν τοπικό δήμο, ο Boisen ένιωθε περιορισμένος από τον τρόπο ζωής του και την κοινωνική πίεση.
«Είχα αυτό το κλειστοφοβικό συναίσθημα να ζω σε ένα διαμέρισμα, όχι τόσο λόγω του μεγέθους του αλλά περισσότερο λόγω του τρόπου ζωής που φαίνεται προκαθορισμένος» εξηγεί.
Ο Boisen χρειάστηκε περίπου οκτώ μήνες για να ολοκληρώσει την κατασκευή του μικροσκοπικού του σπιτιού στο δάσος.
Μς αφορμή ένα κανάλι στο YouTube που παρουσίαζε ανθρώπους που ζούσαν σε μικροσκοπικά σπίτια που ήταν εντελώς εκτός δικτύου, εμπνεύστηκε να κάνει κάτι ανάλογο.
«Μου άνοιξε τα μάτια σε μια νέα δυνατότητα όπου θα μπορούσα να ζήσω πραγματικά πιο οικονομικά ελεύθερος και θα μπορούσα επίσης να ζήσω σχετικά βιώσιμα», τονίζει. «Αν μπορούσα να χτίσω ένα σπίτι που είναι εκτός δικτύου και σε συγχρονισμό με τη φύση, τότε ίσως θα μπορούσα να μάθω πώς να αποκτήσω μια καλύτερη αίσθηση της ζωής σε φιλοσοφικό επίπεδο».
Ολοκλήρωσε το μικροσκοπικό σπίτι αφού δούλεψε σε αυτό για οκτώ μήνες. Έκανε μόνος του το μεγαλύτερο μέρος του κτιρίου και υπολογίζει ότι ξόδεψε 80.000 έως 90.000 κορώνες Δανίας ή 11.366 έως 12.787 δολ.
Το σπίτι είναι εξήμισι μέτρα μήκος και δυόμισι μέτρα πλάτος, ή 21,3 πόδια μήκος και 6,6 πόδια πλάτος.
Εκείνη την εποχή ζούσε σε ένα κομμάτι γης που είχε νοικιάσει για περισσότερο από ένα χρόνο.
Για να ολοκληρώσει την κατασκευή του σπιτιού, παράτησε τη δουλειά του και επικεντρώθηκε στο έργο του. Ξεκίνησε επίσης μια ομάδα στο Facebook για να μοιραστεί το ταξίδι του και μερικοί από τους ανθρώπους που συνάντησε εκεί τον βοήθησαν στη διαδικασία.
«Συνειδητοποίησα πόσο εξατομικευμένο ήταν ήδη αυτό το σπίτι, επειδή είχα φτιάξει το μεγαλύτερο μέρος του μόνος μου, οπότε ήταν γεμάτο με τις δικές μου αναμνήσεις και προσωπικές επιλογές», λέει. «Αλλά είχε επίσης τις αναμνήσεις όλων των ανθρώπων που με βοήθησαν.
Από τότε που παράτησε τη δουλειά του, έκανε την καριέρα του δημιουργώντας περιεχόμενο για το YouTube και κάνοντας ομιλίες σε όλη τη χώρα σχετικά με το μικροσκοπικό σπίτι και τη ζωή εκτός δικτύου.
Ενώ έχει ωραίες αναμνήσεις από την κατασκευή του μικροσκοπικού του σπιτιού, παραδέχεται ότι υπήρχαν πολλά τεχνικά προβλήματα στην πορεία.
Παρά τις προκλήσεις, ο Boisen λέει ότι δεν υπάρχει καλύτερη αίσθηση από το να βλέπεις το μικροσκοπικό σπίτι που έχτισες να ολοκληρώνεται.
«Δεν έχτιζα απλώς κάτι σαν στέγη πάνω από το κεφάλι μου. Στην πραγματικότητα έχτιζα ένα όνειρο. Ήταν σαν να μπήκα σε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου και σε όλα τα πράγματα που ελπίζω να ακολουθήσουν», προσθέτει.
Το σπίτι διαθέτει σύστημα φιλτραρίσματος βρόχινου νερού, ηλιακούς συλλέκτες και μπαταρίες για αποθήκευση ενέργειας.
Ζει στο μικροσκοπικό σπίτι για περισσότερα από τέσσερα χρόνια τώρα και λέει ότι έχει ξεμείνει από ρεύμα πολλές φορές και νερό μόνο μία φορά.
Το χειμώνα, καταναλώνει λιγότερη ενέργεια και ζει πιο βιώσιμα αποθηκεύοντας ορισμένα είδη όπως γάλα και καρυκεύματα έξω στο κρύο αντί να χρησιμοποιεί ηλεκτρική ενέργεια για ψυγείο.
«Το θέμα αυτού του σπιτιού είναι να με μάθει πώς να καταναλώνω λιγότερους πόρους και αυτό ήταν μέρος της ιδέας από την αρχή», τονίζει.
Το ταξίδι μου είναι όχι μόνο να κάνω το μικροσκοπικό σπίτι βιώσιμο, αλλά και να προσαρμόσω την ανάγκη μου για πόρους και τη συμπεριφορά μου. Το σπίτι υποκινεί τη συμπεριφορά μου κατά κάποιο τρόπο».
Έχει επίσης έναν κήπο περμακουλτούρας – τον οποίο η Better Homes and Gardens ορίζει ως έναν κήπο που «βοηθά στη δημιουργία εδαφών και δεν βασίζεται σε συνθετικές εισροές» – όπου καλλιεργεί πατάτες, πολλά μούρα, μήλα, πράσα, λάχανο και διάφορα είδη βοτάνων.
«Προσπαθώ να φυτέψω μόνιμα φυτά που θα μου δώσουν απόδοση για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα», λέει. «Θα επεκτείνω ολόκληρη την παραγωγή τροφίμων μου γιατί αυτή τη στιγμή είναι μόνο σε πειραματικό επίπεδο, αλλά από την επόμενη σεζόν, θα επεκτείνω σημαντικά το μέγεθος του κήπου».
Ο Boisen λέει ότι το να καλλιεργεί το δικό του φαγητό είναι μια επέκταση του αρχικού του ταξιδιού στην προσπάθεια να είναι αυτάρκης.
«Σε προσωπικό επίπεδο με διδάσκει πώς μπορώ να είμαι πιο συγχρονισμένος με τις εποχές και με τη φύση γενικότερα. Για να καλλιεργήσω τροφή, πρέπει να μάθω πολλά για την κηπουρική. Μου δίνει χαρά που κάθε εποχή έχει τους δικούς της τύπους φαγητών, έτσι πάντα ανυπομονείς για κάτι και τρως πάντα τοπικό και εποχιακό φαγητό».
Χρησιμοποιεί τα υπολείμματα τροφής του για να ταΐσει τα κοτόπουλα του και τα κομποστοποιεί για να τα χρησιμοποιήσει για το χώμα στον κήπο του.
