Η 28χρονη Abby Ooi εργαζόταν με πλήρες ωράριο ως αεροσυνοδός Singapore Airlines, ενώ
παράλληλα μελετούσε για το πτυχίο και το μεταπτυχιακό της στη συμβουλευτική. Χρειάστηκε να κάνει πολλές θυσίες, αλλά τελικά άξιζε τον κόπο. Να πώς περιγράφει την εμπειρία της.
“Στα 18 μου μετακόμισα από τη Μαλαισία στη Σιγκαπούρη με 230 δολ. και ένα σχέδιο καριέρας. Ήθελα να γίνω αεροσυνοδός — κάτι που είχα φανταστεί από μικρή. Η μαμά μου μεγάλωσε τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια μου και εμένα μόνη. Μεγαλώνοντας, δεν είχαμε την οικονομική δυνατότητα να ταξιδέψουμε, οπότε σκέφτηκα ότι θα το έκανα μόνη μου μια μέρα.
Αφού εργάστηκα στο λιανικό εμπόριο για τρία χρόνια – και στη μέση της επιδίωξης του πτυχίου μου στις φιλελεύθερες τέχνες –ξεκίνησα να εργάζομαι στη Singapore Airlines ως αεροσυνοδός στα 22 μου.
Λίγους μήνες αργότερα, ωστόσο, άρχισα να βιώνω πολύ άγχος. Έπρεπε να εμφανίζομαι κάθε μέρα και να είμαι τέλεια και να είμαι ευγενική με όλους, μετά να επιστρέφω σε ένα άδειο διαμέρισμα και να σπουδάζω για το πτυχίο μου. Δεν είχα την οικονομική δυνατότητα να πάρω ρεπό γιατί χρειαζόμουν τον μισθό.
Βρήκα επίσης τις προσδοκίες του κλάδου αντικρουόμενες. Υπήρχαν αυστηροί κανόνες που έπρεπε να ακολουθήσω και δεν μπορούσα να προκαλέσω τον εαυτό μου να σκεφτεί κριτικά. Οι πτήσεις είχαν επίσης αντίκτυπο στο σώμα μου.
Αποφάσισα να αρχίσω να βλέπω έναν θεραπευτή και με βοήθησε. Λίγους μήνες αργότερα, με ρώτησε αν είχα σκεφτεί ποτέ μια καριέρα στη συμβουλευτική θεραπεία.
Μέχρι τότε, είχα πάρει το πτυχίο μου και εργαζόμουν για μερικά χρόνια. Συνειδητοποίησα ότι είχα την ικανότητα και τους πόρους να ακολουθήσω αυτό που είχε γίνει το δεύτερο όνειρό μου: να γίνω θεραπευτής. Τα λόγια του ψυχαναλυτή μου με ενθάρρυναν να ακολουθήσω αυτή τη νέα καριέρα.
Στο τρίτο έτος ως αεροσυνοδός, ολοκλήρωσα ένα εξάμηνο μεταπτυχιακό στη συμβουλευτική και πήρα την απόφαση να προχωρήσω με το μεταπτυχιακό μου.
Η εξισορρόπηση εργασίας και σπουδών ήρθε με θυσίες
Ξόδεψα περίπου 60.000 δολάρια Σιγκαπούρης, ή 45.500 δολ. για το μεταπτυχιακό μου και το πτυχίο μου από το Πανεπιστήμιο Monash. Ξοδεύοντας τόσα πολλά χρήματα αποφεύγοντας τα δάνεια με έκανε να νιώσω δεσμευμένη να ολοκληρώσω ότι είχα ξεκινήσει.
Το πτυχίο μου ήταν μερικής απασχόλησης, με περίπου 12 ώρες μάθημα κάθε εβδομάδα. Ως αεροσυνοδός, είχα κατά μέσο όρο 120 ώρες πτήσης το μήνα. Τα προγράμματά μας ήταν ακανόνιστα και απρόβλεπτα. Ωστόσο, καθώς τα μαθήματα ήταν διαδικτυακά, βρήκα χρόνο να τα εντάξω στο πρόγραμμά μου.
Υπήρχαν, όμως, θυσίες που έπρεπε να κάνω
Αυτό ήταν ένα παράδειγμα του ημερήσιου προγράμματός μου: κατέβαινα νωρίς το πρωί σε μια νέα πόλη και πήγαινα στο ξενοδοχείο. Νιώθοντας κουρασμένη, έβαζα τον εαυτό μου σε ένα γραφείο και επικεντρωνόμουν στις σχολικές εργασίες. Αφού πέρασα ώρες στην εργασία εκείνης της ημέρας, το επόμενο πράγμα που ήξερα, ήταν η ώρα για ύπνο. Θα έβαζα ξυπνητήρι στις 5 το πρωί για να τελειώσω. Τότε, θα ήταν ώρα να φύγουμε για την επόμενη πτήση.
Θυμάμαι πόσο πολύ ήθελα να δω το Άγαλμα της Ελευθερίας στη Νέα Υόρκη ή να επισκεφτώ την Disneyland στην Καλιφόρνια. Ωστόσο, επειδή είχα εργασίες και προθεσμίες, δεν άφησα τον εαυτό μου να παρασυρθεί από τον πειρασμό να βγω με συναδέλφους για να δω νέα πράγματα.
Μερικές φορές, όταν δεν είχα κάποια αποστολή, είχα τον χρόνο να βγω έξω. Αλλά ήξερα ότι βγαίνοντας έξω με τους συναδέλφους μου, οι άνθρωποι θα ήθελαν να τσεκάρουν εστιατόρια και στη συνέχεια να μοιράσουν τους λογαριασμούς ανάλογα. Ήξερα ότι δεν μπορούσα να αντέξω οικονομικά, έτσι πήγαινα σε βιβλιοθήκες και μουσεία και περνούσα χρόνο μόνος. Εξαιτίας αυτού, οι συνάδελφοί μου συχνά υπέθεταν ότι ήμουν αντικοινωνική.
Απέφευγα επίσης τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γιατί μου αποσπούσαν την προσοχή. Συχνά ένιωθα μοναξιά, αλλά πάντα κοιτούσα τη μεγαλύτερη εικόνα. Σκέφτηκα, δεν χρειάζομαι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυτή τη στιγμή και δεν χρειάζεται να βγαίνω με κόσμο γιατί αυτό που είναι μεγαλύτερο αυτή τη στιγμή είναι το όνειρό μου.
Τα ρεπό μου τα πέρασα σε πρακτική άσκηση
Ως μέρος της απαίτησης πτυχίου μου, έπρεπε να συμπληρώσω 250 ώρες επαγγελματικής εμπειρίας μέσω κλινικών τοποθετήσεων. Έτσι, τα ρεπό μου πέρασαν ολοκληρώνοντας τις τρεις πρακτικές μου σε κλινικές.
Ολοκλήρωσα το μεταπτυχιακό μου στη συμβουλευτική από το Πανεπιστήμιο Monash πέρυσι. Μετά από 6 χρόνια στη Singapore Airlines, έφυγα τον Φεβρουάριο και μετακόμισα στο Σίδνεϊ μια εβδομάδα αργότερα.
Ανυπόμονα να συνεχίσω τις σπουδές, είχα κάνει αίτηση στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ και μου χορηγήθηκε υποτροφία. Τώρα κάνω δεύτερο μεταπτυχιακό στην κοινωνική εργασία.
Κοιτάζοντας πίσω την εποχή μου ως αεροσυνοδός, είδα διαφορετικές πτυχές της ανθρωπότητας ταξιδεύοντας σε διάφορα μέρη του κόσμου. Με έκανε να σκεφτώ, τρόπους για να να βοηθήσω τους ανθρώπους; Βοήθησε να επιβεβαιώσω ότι σχεδίαζα τη σωστή αλλαγή σταδιοδρομίας.
Αυτές τις μέρες, δημοσιεύω για το ταξίδι μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και λαμβάνω μηνύματα από ανθρώπους που ρωτούν πώς σπούδαζα όσο δούλευα.
Αυτό τους λέω: Το μέλλον είναι για εσάς. Εκμεταλλευτείτε τους πόρους που έχετε και ακόμα κι αν δεν έχετε πολλούς, μπορείτε να τους πολλαπλασιάσετε με χρόνο και κόπο.”
