Ο απόστρατος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ Rick Jones και η σύζυγός του Ellen Bryson μετά τη συνταξιοδότηση αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Παρίσι το 2018. Ο 72χρονος δήλωσε ότι ανέκαθεν ήταν ένα περιπετειώδες ζευγάρι που δεν δεσμεύεται από παιδιά ή άλλη οικογένεια στις ΗΠΑ.

Περιγράφει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του να ζει κανείς ως ex-pat στη Γαλλία.

«Η σύζυγός μου, Ellen Bryson, και εγώ ήμασταν πάντα περιπετειώδεις άνθρωποι που έχουμε ζήσει στο Μπουένος Άιρες και σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ, όπως το Νόρφολκ της Βιρτζίνια και το Σαν Ντιέγκο.

Η Έλεν εργάστηκε ως επαγγελματίας χορεύτρια στη Νέα Υόρκη. Υπηρέτησα ως αξιωματικός των SEAL του Πολεμικού Ναυτικού για 20 χρόνια και κάποια στιγμή τοποθετήθηκα στον Περσικό Κόλπο. Γνωριστήκαμε όταν ήμασταν 40 ετών. Η ζωή μας δεν περιλαμβάνει παιδιά, γεγονός που μας επέτρεψε να μετακομίζουμε όσο συχνά μπορούσαμε χωρίς να ανησυχούμε.

Η Ellen ήταν μέλος της Alliance Française, μιας οργάνωσης που είχε ως επίκεντρο την εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας και την κατανόηση του πολιτισμού της Γαλλίας. Το 2016, γύρισε σπίτι από μια συνάντηση και είπε: “Γιατί δεν μετακομίζουμε στο Παρίσι;”.

Ήταν ερωτευμένη με την πόλη από τότε που την επισκέφθηκε για πρώτη φορά το 1979 ως φοιτήτρια. Πήγαμε σε ένα τριήμερο ταξίδι και το συζητήσαμε. Αν πουλούσαμε το σπίτι μας, δεν θα είχαμε πλέον υποθήκη. Σχεδιάσαμε τον προϋπολογισμό και αποφασίσαμε ότι αυτό είχε νόημα για τη συνταξιοδότησή μας.

Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να τακτοποιήσουμε τα πάντα. Στη συνέχεια, αφού η Ellen μας βρήκε ένα διαμέρισμα στην Αριστερή Όχθη, κάναμε το βήμα το 2018.

Μας βοήθησε να ενσωματωθούμε το γεγονός ότι ανήκουμε στην Ένωση Αμερικανών Κατοίκων Εξωτερικού, η οποία έχει περίπου 1.000 μέλη στο Παρίσι. Η οργάνωση διοργανώνει κοινωνικές εκδηλώσεις, αλλά εκπροσωπεί επίσης τα συμφέροντά μας, όπως τα δικαιώματα ψήφου και οι φορολογικές συνθήκες.

Απολαμβάνουμε τον τρόπο ζωής μας εδώ, όπου τα πλεονεκτήματα υπερτερούν των μειονεκτημάτων. Ακολουθούν τρία πράγματα που αγαπώ ιδιαίτερα στο Παρίσι – και δύο που με ενοχλούν λίγο.

Οι αγορές τροφίμων είναι εκπληκτικές

Κάθε μέρα, εκτός από τη Δευτέρα, το Παρίσι φιλοξενεί τεράστιες, υπαίθριες αγορές τροφίμων όπου οι αγρότες καταφθάνουν για να πουλήσουν τα φρέσκα προϊόντα τους.

Υπάρχουν περισσότερες επιλογές τροφίμων από όσες θα έβλεπες ποτέ οπουδήποτε στις ΗΠΑ. Η αγορά στη γειτονιά μας έχει περίπου έξι διαφορετικά κρεοπωλεία τις Κυριακές. Μπορείτε να αγοράσετε οτιδήποτε, από μυαλά αρνιού μέχρι καρδιές βοδινού κρέατος.

Τα εστιατόρια είναι υπέροχα, αλλά πολλοί άνθρωποι μαγειρεύουν στο σπίτι και μοιράζονται συνταγές. Εγώ είμαι ο μάγειρας της οικογένειας και αφιερώνω χρόνο και σκέψη για την προετοιμασία του φαγητού τρεις με τέσσερις ημέρες την εβδομάδα.

Πειραματιζόμαστε με νέα πιάτα. Με τόσα πολλά διαφορετικά τρόφιμα διαθέσιμα, δεν μπορείς παρά να τα δοκιμάσεις.

Είναι μια πόλη που μπορεί να περπατήσει κάποιος

Το Παρίσι είναι η πιο περιπατητική πόλη που έχω δει ποτέ. Η μόνη που μπορεί να συγκριθεί σε αυτό το επίπεδο είναι το Σαν Φρανσίσκο, όπου είχα τοποθετηθεί για δύο χρόνια.

Ο στόχος μου είναι να περπατάω 7.500 βήματα την ημέρα – περίπου τεσσεράμισι μίλια. Είναι εύκολο να τον πετύχω στο Παρίσι. Το περισσότερο που έχω περπατήσει σε μια μέρα είναι 16 μίλια. Κάποια στιγμή, αποφάσισα να περπατήσω το μήκος κάθε γραμμής του μετρό.

Ένας φίλος που ζει εδώ 40 χρόνια μου είπε ότι το Παρίσι είναι ανεξάντλητο – δεν τελειώνει ποτέ. Κάθε φορά που περπατάω, βρίσκω νέους δρόμους στους οποίους δεν έχω ξαναπάει, κάποιο ιδιόμορφο μαγαζάκι ή ένα ενδιαφέρον εστιατόριο.

Η αρχιτεκτονική είναι πανέμορφη. Δεν κουράζεσαι ποτέ να κοιτάς τις προσόψεις. Είναι σχεδόν σαν, επί αιώνες, ό,τι χτίστηκε να χτίστηκε απλά για να ευχαριστήσει το μάτι.

Οι σιδηρόδρομοι είναι γρήγοροι, φθηνοί και αποτελεσματικοί

Είναι σπάνιο να καθυστερήσει ένα γαλλικό τρένο. Μπορείτε να καταλάβετε την ακριβή ώρα όταν απομακρύνεται από την αποβάθρα.

Συνηθίζουμε να ταξιδεύουμε με τρένα υψηλής ταχύτητας που ονομάζονται Trains à Grande Vitesse (TGV). Αυτό οφείλεται στις εξαιρετικές επιδόσεις τους. Σας μεταφέρουν σε μέρη γρήγορα και ανέξοδα.

Ένας από τους αγαπημένους μας προορισμούς είναι η Μασσαλία, στη νότια Γαλλία. Το ταξίδι διαρκεί περίπου τρεισήμισι ώρες για κάθε διαδρομή και κοστίζει περίπου 220 δολάρια με επιστροφή.

Θα μείνουμε σε ένα ξενοδοχείο στο παλιό λιμάνι για τρεις ημέρες, το οποίο είναι συναρπαστικό.

Ή θα χρησιμοποιήσουμε το τρένο για ημερήσιες εκδρομές εκτός Παρισιού. Σε απόσταση μίας έως μιάμισης ώρας από την πόλη, υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα μέρη για να επισκεφθείτε.

Το μέγεθος της γραφειοκρατίας είναι απίστευτο

Υπάρχει μια συμβατική σοφία ότι οι Γάλλοι είναι λεπτοί, ειδικά σε σύγκριση με τους Αμερικανούς. Αστειεύομαι με τους ανθρώπους ότι, σε κάποιο βαθμό, είναι αλήθεια. “Είναι επειδή οι Γάλλοι ζουν από τη γραφειοκρατία “. Η γραφειοκρατία είναι απίστευτα απογοητευτική.

Όταν κάνετε αίτηση για ένα διαμέρισμα, πρέπει να συγκεντρώσετε έναν φάκελο με έγγραφα που καλύπτουν όλη σας τη ζωή. Ο φάκελος μπορεί να έχει πάχος περίπου μια ίντσα.

Όσο για τις τράπεζες, συνεργάζομαι με μία για πάνω από ένα μήνα για να προσπαθήσω να διεκπεραιώσω τη γραφειοκρατία για να κάνω διεθνή εμβάσματα. Είναι δύσκολο να κάνεις υπομονή.

Τα πράγματα μπορεί να είναι υπερβολικά άκαμπτα

Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι Γάλλοι είναι πολύ φιλελεύθεροι, με πράγματα όπως το να βγαίνουν γυμνόστηθοι στην παραλία ή να παράγουν ταινίες. Όσον αφορά την εξαιρετική κοινωνική πολιτική τους, σίγουρα ζουν σύμφωνα με το σύνθημά τους “Ελευθερία, Ισότητα και Αδελφοσύνη”.

Ωστόσο, έχω διαπιστώσει ότι είναι μια συντηρητική κοινωνία από ορισμένες απόψεις. Επιμένουν στον Ναπολεόντειο Κώδικα -που καθιέρωσε ενιαίους νόμους στη Γαλλία στις αρχές του 1800- και σπάνια τον αμφισβητούν.

Το Παρίσι έχει έλλειψη κατοικιών, ωστόσο υπάρχουν τόσα πολλά άδεια διαμερίσματα. Οι γονείς πρέπει να μοιράζουν την περιουσία τους εξίσου μεταξύ των παιδιών τους μετά το θάνατό τους. Μπορεί να έχετε ένα διαμέρισμα ή ένα σπίτι και να εμπλέκονται δύο ή τρία ή τέσσερα παιδιά και να μην μπορούν να συμφωνήσουν τι θα το κάνουν. Και έτσι μένει άδειο για χρόνια.

Υπήρξαν μεγάλες διαδηλώσεις κατά της αλλαγής. Ο κόσμος δεν θέλει να αλλάξει το συνταξιοδοτικό σύστημα, παρόλο που όλοι γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί οικονομικά.

Το 2023, ο πρόεδρος Macron ήθελε να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 και όλη η χώρα ξεσηκώθηκε. Έχω ακούσει τρεις ή τέσσερις Γάλλους που έχουν περάσει χρόνο είτε στις ΗΠΑ είτε στον Καναδά και στη συνέχεια επέστρεψαν στη Γαλλία. Λένε ότι θαυμάζουν τη συνεχή προθυμία των Αμερικανών να δοκιμάζουν νέους τρόπους για να κάνουν τα πράγματα.