Η Kat Holmes είναι επαγγελματίας ξιφομάχος που θα συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού αυτό το καλοκαίρι. Η 30χρονη φοιτά επίσης στην ιατρική σχολή της Νέας Υόρκης.

Μας περιγράφει το εξαντλητικό πρόγραμμά της, το οποίο περιλαμβάνει προπονήσεις, πολύωρη εξάσκηση και πολύ διάβασμα.

“Από τότε που ήμουν παιδί, ήξερα ότι ήθελα να γίνω ξιφομάχος και γιατρός. Τώρα, είμαι 30 ετών και έχω ξιφομαχήσει σε μια ομάδα που έχει κερδίσει παγκόσμιο πρωτάθλημα και έχω πάει δύο φορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αυτή τη στιγμή προετοιμάζομαι για το Παρίσι. Δύο εβδομάδες μετά την επιστροφή μου, σκοπεύω να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Ιατρική Σχολή Icahn School of Medicine at Mount Sinai στη Νέα Υόρκη.

Οι άνθρωποι με ρωτούν συχνά πώς βρίσκω χρόνο και για τα δύο. Η απάντηση είναι: δεν ξέρω πραγματικά, αλλά το ζω καθημερινά.

Με ελκύουν δύο όνειρα. Έπαιζα πολλά αθλήματα ως παιδί – ποδόσφαιρο, μπάσκετ, κολύμπι, τένις. Ό,τι θέλετε, το δοκίμασα.

Είμαι επίσης ένας σπασίκλας. Λατρεύω να διαβάζω βιβλία για τον Μεσαίωνα και την ξιφομαχία. Όταν ήμουν 9 ετών, διάβασα το “Song of the Lioness Quartet” της Tamora Pierce, στο οποίο ένα κορίτσι γίνεται ιππότης. Αυτό μου φάνηκε πολύ ωραίο, οπότε αποφάσισα ότι ήθελα να δοκιμάσω την ξιφομαχία.

Αρχικά δεν ήμουν ιδιαίτερα καλή, αλλά επειδή μου άρεσε πολύ το έκανα όλο και περισσότερο. Στην ταινία του 1981 “Άρματα της Φωτιάς”, ο Eric Liddel είναι ένας δρομέας που αγωνίζεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σε κάποιο σημείο λέει: “Πιστεύω ότι ο Θεός με δημιούργησε για έναν σκοπό, αλλά με έκανε επίσης γρήγορο. Και όταν τρέχω, νιώθω την ευχαρίστησή Του”.

Έτσι αισθάνομαι κι εγώ. Έκανα αυτό για το οποίο ήμουν φτιαγμένη, και ο 9χρονος εαυτός μου το αισθάνθηκε. Απλά συνέχισα να το κάνω, και τώρα είμαι εδώ.

Οι γονείς μου με υποστήριζαν πραγματικά και μου έβρισκαν οικονομικά προσιτά μαθήματα, αλλά μετά από μερικά χρόνια πείστηκαν οτι δεν πρόκειται ποτέ να κάνω αθλητισμό στο κολέγιο, γιατί θα αποσπούσε την προσοχή από τις σπουδές μου.

Αλλά με βάση την εθνική μου κατάταξη και τις επιδόσεις μου, έγινε σαφές ότι το να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν ένας πραγματικός στόχος μου. “Φυσικά και θα πάρεις άδεια για να Ήξερα επίσης από τα 13 μου χρόνια ότι ήθελα να γίνω γιατρός.

Είχα στραμπουλήξει τον αστράγαλό μου και είχα έναν φίλο μου, του οποίου ο πατέρας ήταν ορθοπεδικός χειρουργός. Πήγαμε να τον δούμε και του έκανα ένα σωρό ερωτήσεις, οπότε με άφησε να τον παρακολουθώ για πολλά καλοκαίρια – ξεκινώντας όταν ήμουν 15 ετών.

Την πρώτη μέρα που βρέθηκα στο χειρουργείο και είδα μια επέμβαση διόρθωσης σκολίωσης, είπα: “Θεέ μου, αυτό θέλω να κάνω”.

Το “φορτωμένο” πρόγραμμά μου απαιτεί στρατηγικό σχεδιασμό

Ξεκίνησα την ιατρική σχολή τρεις ημέρες μετά την επιστροφή μου από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο. Ολοκλήρωσα τα δύο πρώτα χρόνια, ενώ προπονούμουν και αγωνιζόμουν, και στη συνέχεια, φέτος, πήρα αυτό που ονομάζεται “ερευνητικό έτος” για να δώσω στον εαυτό μου λίγο περισσότερο χρόνο για να προπονηθώ και να αγωνιστώ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τις Δευτέρες, τις Τετάρτες και τις Παρασκευές πηγαίνω στο Princeton για να προπονηθώ με τον προπονητή μου στην ξιφασκία. Σηκώνομαι αρκετά νωρίς, γιατί μου παίρνει δυόμισι ώρες να πάω εκεί. Όταν βρίσκομαι στο τρένο, είμαι συνεχώς συγκεντρωμένη στις σχολικές εργασίες.

Την Τρίτη και την Πέμπτη, σηκώνομαι και πηγαίνω στο γυμναστήριο στη Νέα Υόρκη και δουλεύω στενά με τον προπονητή μου στο Future. Κάνουμε λίγο πιο έντονες προπονήσεις γυμναστικής για περίπου μία ώρα. Στη συνέχεια κάνω τις σχολικές εργασίες και επικεντρώνομαι σε αυτές για ένα μεγάλο κομμάτι της ημέρας.

Το βράδυ κάνω sparring με άλλους ανθρώπους για δύο με τρεις ώρες. Τα Σάββατα, προσπαθώ πάντα να κάνω διασκεδαστική διασταυρούμενη προπόνηση, όπως πικλέμπολ, αναρρίχηση ή τρέξιμο. Τις Κυριακές, παίρνω ρεπό- χρειάζομαι μια μέρα μόνο για να αναρρώσω.

Κατά τη διάρκεια αγώνων, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, μελετούσα ανάμεσα στους αγώνες. Έπρεπε πάντα να βρω το δικό μου δωμάτιο, γιατί θα έμενα ξύπνια μέχρι αργά για να διαβάσω. Έπρεπε να δώσω εξετάσεις στο δρόμο. Υποθέτω ότι όλα αυτά δεν είναι ακατόρθωτα γιατί τα κάνω – αν και μερικές φορές μου φαίνεται «γολγοθάς.”