Η Lindsay MacMillan δεν είναι απλώς συγγραφέας και κόουτς. Είναι η γυναίκα που με το έργο της ενδυναμώνει εκείνους που αναζητούν να ξεκλειδώσουν τις δημιουργικές τους δυνάμεις και να χτίσουν μια καριέρα που τους εκφράζει πλήρως.
Πρώην αντιπρόεδρος της Goldman Sachs, η Lindsay εργάστηκε στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, πριν πάρει την απόφαση να αφήσει πίσω της τον κόσμο της Wall Street και να ακολουθήσει το πάθος της για τη συγγραφή και την καθοδήγηση.
Σύμφωνα με τη Lindsay, η έλλειψη γυναικών σε ηγετικές θέσεις στον χρηματοοικονομικό τομέα δεν είναι κάτι καινούργιο. Μόνο το 29% των εταίρων της Goldman Sachs το 2022 ήταν γυναίκες — αριθμός σχεδόν ίδιος με τα προηγούμενα χρόνια. Οι γυναίκες ηγέτες μετακινούνται, και οι αριθμοί το αποδεικνύουν. Από την Dina Powell McCormick μέχρι τη Stephanie Cohen, πολλές γυναίκες ηγετικά στελέχη έχουν εγκαταλείψει την εταιρεία τα τελευταία χρόνια.
Για τη Lindsay, η απόφασή της να αφήσει την Goldman Sachs πριν από δύο χρόνια ήταν καθοριστική. Παρά την επιτυχία της — από ασκούμενη σε αντιπρόεδρο μέσα σε μόλις έξι χρόνια — ένιωθε ότι δεν μπορούσε να εκφραστεί αυθεντικά. Η εταιρεία την ανάγκαζε να κρύβει τον «θηλυκό» εαυτό της και να υποδυθεί έναν χαρακτήρα που δεν ήταν δικός της.
Έτσι, έβρισκε «διαφυγή» στα «χολιγουντιανά τακούνια», ένα ζευγάρι μαύρες γόβες που της έδιναν την εντύπωση ότι μπορούσε να ανταγωνιστεί σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο.
Η εμπειρία της στο χρηματοοικονομικό κόσμο δεν ήταν εύκολη.
Ποτέ δεν ένιωθε ελεύθερη να εκφραστεί, και οι ιδέες της συχνά απορρίπτονταν. Είχε επενδύσει σε πράγματα που δεν ταίριαζαν στο «αυστηρό» πρότυπο της Goldman Sachs, από τα αρχεία Excel μέχρι τα PowerPoint παρουσιάσεων. Πολλές φορές, οι ιδέες της για καινοτομία απλώς θάβονταν μέσα στην αυστηρότητα του συστήματος.
Η καριέρα της ήταν γεμάτη αντίφασεις και σύγκρουση ταυτοτήτων.
Παρά τις ακαταμάχητες ικανότητές της, οι ώρες εργασίας ήταν ατελείωτες: 7 το πρωί έως 10 το βράδυ, πολλές φορές ακόμα και τα Σαββατοκύριακα.
Όταν πήρε την πρώτη της άδεια για να πάει διακοπές, μετά από πάνω από ένα χρόνο, ο διευθυντής της δεν συγχώρησε την «ανυπακοή» της να μην απαντά σε email κατά τη διάρκεια της αναγκαίας ξεκούρασης.
Η ακαμψία του συστήματος ήταν κάτι που την απογοήτευσε βαθιά. Και ενώ οι περισσότερες εταιρείες έχουν πλέον υιοθετήσει υβριδικά μοντέλα και ευέλικτες ώρες εργασίας, η Goldman εξακολουθούσε να επιμένει στο «παλιό καλό» μοντέλο της αυστηρής παρουσίας στο γραφείο — κάτι που πλήττει κυρίως τις γυναίκες, οι οποίες έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για ευελιξία.
Η Lindsay αποφάσισε να εγκαταλείψει τη χρηματοοικονομική αρένα για να κυνηγήσει τα όνειρά της. Ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα και να δημιουργεί τη δική της επιχείρηση καθοδήγησης, επικεντρωμένη στην ενδυνάμωση των ανθρώπων να οικοδομήσουν την καριέρα των ονείρων τους.
Η απόφασή της αυτή υπήρξε απελευθερωτική. Ξεκίνησε να εργάζεται με τον αληθινό της εαυτό, κάτι που την έκανε να συνειδητοποιήσει πόσο είχε θυσιάσει στην προσπάθειά της να «ταιριάξει» στο σύστημα της Goldman.
Η απομάκρυνση από τον κόσμο των οικονομικών δεν σημαίνει ότι οι ιδέες για τις γυναίκες στην ηγεσία εγκαταλείφθηκαν.
Η Lindsay υποστηρίζει ότι πολλές άλλες εταιρείες έχουν προχωρήσει σε σημαντικά βήματα, με παραδείγματα όπως η Citi, η οποία πλέον έχει γυναίκα διευθύνουσα σύμβουλο, και η Morgan Stanley, η οποία συνεχώς αυξάνει το ποσοστό γυναικών στα ανώτερα διοικητικά κλιμάκια.
Ωστόσο, η Goldman Sachs συνεχίζει να αποτελεί το παράδειγμα μιας εταιρείας που παραμένει «πίσω» στην προσπάθεια της να ενσωματώσει την γυναικεία ηγεσία με ουσιαστικό τρόπο.
Παρ’ όλες τις προσπάθειες να προωθήσει τη ποικιλομορφία και την ισότητα των φύλων, η Goldman συνεχώς αποτυγχάνει να κρατήσει τις γυναίκες σε ηγετικές θέσεις.
Μπορεί να τις προσλάβει εύκολα, όμως το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι δεν μπορεί να τις κρατήσει. Η γυναίκα ηγέτης στην Goldman, όπως η Lindsay, διαπίστωσε από πρώτο χέρι πως για να φτάσει στα ανώτερα κλιμάκια, έπρεπε να συμβιβαστεί και να προσαρμοστεί στις υπάρχουσες στρατηγικές που δεν ευνοούν τον αυθεντικό της εαυτό.
Σύμφωνα με έρευνες, οι γυναίκες ηγούνται διαφορετικά από τους άνδρες. Έχουν διαφορετική προσέγγιση, πιο ενσυναισθητική και με μεγαλύτερη κοινωνική συνείδηση. Αν και η Goldman έχει κάνει λόγο για την αξία της γυναικείας ηγεσίας, δεν έχει καταφέρει να αλλάξει ουσιαστικά την κουλτούρα της. Οι γυναίκες ηγέτες, όταν αναγνωρίζονται και στηρίζονται, μπορούν να φέρουν μεγαλύτερη καινοτομία και να οδηγήσουν τις εταιρείες σε υψηλότερες επιδόσεις.
