Με τον αριθμό των επισκεπτών να έχει επιστρέψει στο φυσιολογικό και πιθανόν να αυξηθεί περαιτέρω, τα μουσεία πρέπει να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι έχουν παγιδευτεί σε μια λογική ανάπτυξης που είναι επιζήμια για τον πλανήτη.

Οι κυβερνήσεις ανακάλυψαν ότι η κατασκευή νέων μουσείων μπορεί να είναι ένας τρόπος να κάνουν τις πόλεις τους ελκυστικούς προορισμούς για τους τουρίστες. Οι αρχιτέκτονες αγαπούν να τα σχεδιάζουν γιατί μπορούν να αφήσουν τη φαντασία τους ελεύθερη. Οι επενδυτές και οι συλλέκτες θέλουν η τέχνη τους να εκτίθεται ευρέως για να αυξηθεί η αξία της και στους χρηματοδότες αρέσει να βλέπουν τον αυξημένο αριθμό επισκεπτών ως απόδειξη ότι τα χρήματά τους πιάνουν τόπο.

Το σκυρόδεμα, ο χάλυβας και το γυαλί χρησιμοποιούν πεπερασμένους πόρους και είναι από τα πιο ενεργοβόρα δομικά υλικά που παράγονται. Υπάρχει λόγος για τον οποίο ο κατασκευαστικός τομέας είναι ένας από τους μεγαλύτερους παράγοντες που συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη.

Το νέο κτίριο, θα χρειαστεί επιπλέον ενέργεια για θέρμανση και ψύξη, καθώς και για τη λειτουργία του εξοπλισμού υψηλής τεχνολογίας που συνοδεύει κάθε νέο μουσείο αυτές τις μέρες. Στο τέλος, το περιβαλλοντικό σας αποτύπωμα θα φαίνεται χειρότερο από πριν.

Η αναπτυξιακή τάση έρχεται σε αντίθεση με την ανάγκη να μειωθεί η χρήση πόρων για να παραμείνουμε εντός των στόχων για την κλιματική αλλαγή. Ο μεγάλος αριθμός νέων μουσείων, θεάτρων και άλλων πολιτιστικών ιδρυμάτων στην Ασία και τη Μέση Ανατολή υποδηλώνει ότι αυτή η τάση ήρθε για να μείνει.

“Έξυπνη” διαχείριση

Ακόμα κι αν αυτή η λογική ανάπτυξης δεν είναι δική τους δημιουργία, τα ιδρύματα πολιτισμού έχουν την ευθύνη να βοηθήσουν στην αλλαγή της. Τα μουσεία ως ανοιχτοί χώροι διάδρασης, μάθησης και κοινωνικοποίησης είναι σε θέση να προσεγγίσουν ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων, με σκοπό την παραγωγική μετάδοση ερεθισμάτων και την ενίσχυση της συμμετοχικότητας.

Από την άλλη, τα ιδρύματα τέχνης πρέπει να κάνουν πιο έξυπνη χρήση των υπαρχόντων κτιρίων τους. Οι αρχιτέκτονες σταδιακά προσανατολίζονται στις ανακαινίσεις, που θα βοηθήσουν στην προώθηση αυτής της μετάβασης.

Η πιο έξυπνη διαχείριση της επισκεψιμότητας, συμβάλλει σε αυτή την κατεύθυνση. Τα μουσεία θα μπορούσαν επίσης να ενώσουν τις δυνάμεις τους με χώρους παραστάσεων για να μοιραστούν ορισμένες εγκαταστάσεις. Καθώς τα μουσεία είναι κλειστά τη νύχτα και τα θέατρα συνήθως κλειστά κατά τη διάρκεια της ημέρας, αυτό θα έκανε πιο αποτελεσματική χρήση του ίδιου κτιρίου και υποδομής.

Αλλά ίσως η πιο πολύτιμη συνεισφορά των ιδρυμάτων τέχνης στη βιωσιμότητα δεν είναι η αποτελεσματικότερη χρήση των πόρων αλλά η βοήθεια να φανταστούμε ένα μέλλον στο οποίο η ευτυχία και η ευημερία μας είναι ανεξάρτητες από την κατανάλωση πόρων.

Πάρα πολλοί άνθρωποι βλέπουν τη βιωσιμότητα ως στόχο killjoy που αποτελείται από μη: μην πετάς, μην τρως μπριζόλα, μην αγοράζεις αυτό το νέο τζιν. Αν η τέχνη μπορεί να μας διδάξει κάτι, είναι ότι η χαρά και η ευτυχία δεν βρίσκονται έξω από τον εαυτό μας –στη μόδα ή στα νέα κτίρια– αλλά στη συλλογική εμπειρία της ομορφιάς και του αυτοστοχασμού. Για τα ιδρύματα τέχνης, λοιπόν, το μήνυμα μπορεί να είναι απλό, επιστρέψτε στα βασικά!